tuigje vergroot

Zaterdag begon ze de dag met grote eetlust, maar bij haar tweede maaltijd verslikte ze zich, probeerde te braken en te hoesten. De rest van de dag vond ik haar wat sloom en zonder eetlust. Mogelijk speelde hierbij de enting van vrijdag een rol. Ik heb mezelf laten verleiden tot het weken van de brokjes om haar toch te laten eten. Daar ben ik vandaag acuut mee gestopt. Voor haar ontbijt trainden we het naar mij kijken, dat kan ze 4 seconden lang. We gaan dit kijken opbouwen naar 10 seconden en dan mag ik er een wachtwoord aan koppelen. Verder ruimden we allerlei snoeisel van het grasveld. Daar vertoont ze een mengeling van bij mij zijn en zelfstandig op expeditie.

Vandaag weer een dag met het tuigje om, het bleek dat ik het groter moest maken. Ze vindt het minder prettig dan een halsbandje, maar daar heeft ze pech mee. In de buggy en de fietsmand moet ze toch vast zitten. Hier is ze echter wel ontspannen.

Martha "ving" haar plassend op het gras. Dat is beter dan de tweede plas bij het hekje in de kamer terwijl de terrasdeur open stond. "Honden zijn viezeriken", ik citeer Stephen Buddiansky. "Één keer is een ongelukje, drie keer is een gewoonte", ik citeer een van de vele trainers die ik afgelopen 6 jaar heb gehad. DUS hangt er nu een groot laken over het kamerhekje, om de associatie met het hek weg te nemen en die derde plas te voorkomen..

We gingen theedrinken bij een vriendin, dat was een 9 km autoritje, zonder morren, en het ontdekken van een nieuwe omgeving, socialisatie. Na een poosje lag ze er ontspannen te slapen. Ze deed daar geen plas, en ook niet in de auto, lekker veilig thuis. Als maaltijd introduceerde ik een apporteerblokje en click alleen voor het in het midden aanraken of vastpakken.

In methode Sue wordt veel aandacht besteed aan ZEN. De hond moet zelfbeheersing oefenen. Niet trekken aan een lijn, niet overal op af stuiteren, en geen gesnaai. Dat oefen ik door een stukje lever op een omgekeerde pan op de vloer te leggen en met mijn hand te beschermen. Zodra ze het opgeeft om de lever met poten en tanden te bemachtigen click ik en "schiet" het stukje lever door de badkamer zodat ze het kan opeten. Als ik bij de volgende brokjes steeds iets langer wacht met de click gaat ze dikwijls nog een centimeter verder bij de lever vandaan: click-lever. Ik ben begonnen met dit te benoemen van het wachtwoord "non". Verder begrijpt ze "drinken" en "pipi" voor de ontlasting. Het traint wel lekker snel als de omstandigheden goed zijn.