De eerste vakantiedag eindigt in een hotel! Ceres in haar reismand met haar roze reistas en eigen Dopper.
Op zoek naar mooi weer eindigen we in La Drome, zuid Frankrijk. De bagage wordt naar het weitje gebracht.
We kamperen onder deze bergtoppen die 1000 meter boven ons uit toornen.
We kamperen 14 dagen in dit tentje, in het begin met veel onweer en regen. Prachtige natuur.
Onderweg:
Boven op bergen na anderhalf uur stijgen, iedere stap 40 cm, wel heel mooie bloemen maar dat interesseert Ceres niets. Ze ligt hier in een klein beetje schaduw van een soort hol.
Vanaf dit punt kun je 5 uur rondwandelen, maar Ceres mag niet mee.
Op het kampeerterrein is een zwemvijver met ijselijk koud water. Ik wil het de kluif niet kwijtraken en gebruik de kanolijn, 10 m dunne veter. Ceres heeft bezwaren tegen het in het water lopen hier, het oefenen om toch te apporteren vroeg veel geduld. Een maand later thuis in het kanaal was ze veel gretiger om te zwemmen en te apporteren.
Onderweg, pauze op het pad.
In de tent, links net boven de witte doos zijn haar oortje zichtbaar.
We lieten Ceres heel veel los, soms was ze ergerlijk lang bij ons weg. De hond van de eigenaar deed dat vroeger ook, nou ja dat hondje sloot zich aan bij wandelaars, dat doet Ceres niet. De eigenaar verzon de onderstaande oplossing:
Drinken uit de dopper.
Afdaling vlak achter de baas.
Ogen op steeltjes: mijn eigenares ontbeent een gegrilde kip.
Eigen voerbak en drinkbak
Een avondwandeling in het stadje
Op de parkeerplaats van het kampeerterrein.
In de bench in de auto met een doek voor schaduw.
Soezelend op schoot.
Ik had mijn handdoek in de zon op het gras gelegd "op de bleek". Ceres vond onmiddellijk uit dat ze daar heerlijk op kon liggen wat absoluut niet de bedoeling was: haar vacht stonk. Het probleem was dat ze steeds in ieder poeltje plonsde waar ze niet schoner van werd, en bovendien was het warm, dan gaat de vacht broeien. Heel goed afdrogen was redelijk effectief, maar op de terugweg stonk het behoorlijk in de auto.
"Effe op stap geweest in dit dorpje, terwijl zij zich bezighouden met plantjes en vlinders, schoenen, rugzakken en zonnehoeden. Het duurt altijd zolang voor we kunnen vertrekken."
We waren haar weer eens kwijt, ze lag aan de overkant in schaduw tussen de bloemen van de ruige weegbree, alleen per telelens zichtbaar.
