woensdag 22 december 2010

sneeuw


Inmiddels is er veel meer sneeuw gevallen en zien de foto's van Ceres in de achtertuin er zo uit:

Die ronde ring is een deel van een soort waterval. Het water begon te stromen toen ik een keer een verkeerde schakelaar omzette, op zoek naar het licht in de schuur.

Hier loopt ze alleen omdat ik een brok gegooid heb. Als ze zelf haar gang gaat is ze steeds bij de schutting. Er is daar iets dat haar heel erg bezig houdt. Ze groef er maar dat is nu niet meer mogelijk. Toch een voordeel die vorst. Straks zal ik misschien wel een gaasje moeten zetten.
Zodra ze een keel opzet roep ik haar naar binnen. Ze kan ontzettend keffen tegen onbekende stemmen. Ik deed een boodschap op de meubelboulevard, liet haar uit de auto en meteen ging ze tekeer, er stonden een paar mensen te praten. Mannen willen haar nog wel eens uitdagen, dat levert een felle reactie. Volgens een van mijn trainers heeft dat ook te maken dat Ceres door een fokster is opgevoed.
In het vorige huis reageerde ze nog af en toe op de bel. Bij het inpakken maakte een kristallen schaal hetzelfde geluid, ze reageerde prompt.


Soms staat ze zichzelf naar het leven. Ze apporteerde een speld en een stuk glas. Als het eetbaar is zal ze het niet met wachtwoord "geef" aan mij afstaan.
Aan het begin van de koude periode had ze opeens nog een teek. Ze moest wel wennen aan de sneeuw. Ze vond het een raar goedje op haar neus. We wandelden nog een keer naar de dierenarts: 7,8 kilo. Wat een prachtig gewicht. In januari zal ik eens naar het filiaal van de dierenartspraktijk hier in de buurt wandelen. Daar worden ook de operaties uitgevoerd. Dat is in ons geval februari voor de sterilisatie. Ik was ontzettend blij toen ze niet meer loops was. Eens en niet weer.
Popcornconcurentie.
Ceres kon niet vangen, ik informeerde bij een forum wanneer honden dit gaan leren. Dat leverde geen duidelijk antwoord op maar wel kreeg ik de raad om met popcorn te beginnen. Dat is groot, licht en goed zichtbaar. En een tweede hond erbij maakt dat honden beter hun best doen.
Ik kocht de popcorn en was niet onder de indruk van de vooruitgang. Ik stelde Paulus voor om voor tweede hond te spelen. Hij gooit een popcorn naar Ceres en een naar mij. "Wat doe je nu?" "Je bent toch tweede hond!?" "ja, maar mijn functie is om de popcorn die Ceres niet vangt en op de grond valt voor haar neus weg te grissen". "Ah ha".
En aldus pakte ik steeds de gevallen popcorn van de grond waarna Ceres een stuk gretiger werd en ook steeds beter ging vangen! Helaas vangt ze haar eigen brokjes nog niet feilloos.

Vuurwerk les
We gingen naar 2 lessen "vuurwerk cursus". In de eerste les was Ceres niet op haar gemak vanwege alle honden, mensen en geurtjes. Bij de tweede les lag er 10cm sneeuw waardoor er minder geurtjes, honden en mensen waren. Ze was meer op haar gemak, ze liet zich verleiden tot ons trekspelletje. Ook ving ze popcorn terwijl we aan weerskanten van een tunnel (ronde, stoffen buis waar honden doorheen lopen bij diverse spelletjes) stonden. Aan het eind van de les had ik een cirkel pylonen geïnstalleerd en liep Ceres steeds rond een pylon van mijn keuze terwijl aan alle kanten om ons heen vuurwerk werd afgestoken.
Nu is het zaak om het bij te houden en af en toe een ballon te laten knappen.

vrijdag 10 december 2010

Tien

Vandaag dacht ik: "10 december, Ceres 10 maanden oud". Maar nu begin ik te twijfelen, is ze op de 11e geboren? Waar is haar paspoort terecht gekomen? Na een verhuizing komen de minst nuttige zaken het eerst te voorschijn en ik zoek al 24 uur, af en toe, naar deel II van ons dekbed. Paulus heeft het nu ook koud! OK zo gaat niet meer over Ceres dus terug naar het hondje.
Graag had ik haar gefotografeerd terwijl ze over het ijs van het vijvertje in de achtertuin loopt. Maar de camera is nog niet boven water.
In plaats van boswandelingen moet ze nu mee boodschappen doen. Een en al training momenten. Goed voor ons allebei.
Voor het betreden van de nieuwe woning hoor je volgens Ceasar Millan een flinke wandeling te maken. Het was echter onbegaanbaar door de bevroren sneeuwhobbels dus dat heb ik niet gedaan. Wel probeer ik enorm op m'n strepen te staan, de dame denkt voortdurend dat ze de leiding moet nemen.
Verder is ze hier veel sneller op haar gemak dan van de zomer in het huisje.
Tijdens het begin van de verhuizing gedroeg ze zich prima, de deur stond vaak open maar ze bleef braaf binnen. Na een paar uur bracht ik haar naar Dorith die me na 24 uur aanbood Ceres nog een nachtje te houden. HEERLIJK want uitpakken is een vermoeiende bezigheid.
Dorith vertelde me dat Ceres een keer in de bench was gaan liggen slapen. Vervolgens werd ze wakker en wilde er weer uit. Ze stond te wiebelen "ik wil er uit!" maar ze ging niet totdat Dorith zei dat ze eruit mocht. Wat een zelfbeheersing.
Vanmiddag nam ik een half uurtje om te gaan "ballen" in een van de vele parken hier. Na een poosje stonden er 50 eenden uit de vijver vlak bij ons. Ik vertrouwde Ceres niet geheel en deed voor de veiligheid de vlecht waar mee we speelden om haar halsband, de lijn lag twee bomen bij ons vandaan. Ik leidde haar nog een keer af met een snoepje en opeens gingen alle eenden op de wieken. Een geweldig kabaal. Verder trok ik de conclusie dat ik op deze manier niet eens een tuin met lengte nodig heb. Maar voor het oefenen van andere dingen is een ingehekte tuin natuurlijk wel heel makkelijk.

PS. Ik zag in mijn agenda dat ze toch echt op 11 februari geboren is.