Deze keer liet ik Ceres van te voren even rennen met Roef. Ze ging redelijk goed met mij door het parcours. Anneke had vandaag veel moeite met Roef. Hij hing steeds om haar benen. Na een poosje vroeg ze of ik een keer met Roef door de baan wilde gaan. OK, met haar beloningen. Wat een heerlijke hond! werkt super makkelijk. Ik hoefde maar zijn naam te fluisteren en hij was weer bij me. OK, we begrijpen elkaar niet helemaal, als ik "zit" zeg verwacht ik dat hij dat doet op de plek waar hij dan staat en blijft zitten tot ik iets anders vraag. Dat zou zou ik hem kunnen leren. Hij nam alle hindernissen waar ik het vroeg.
Daarna stelde ik voor dat Anneke met Ceres de baan zou lopen. Arme Anneke, met Ceres moet ze zo hard werken om Ceres bij zich te houden, Ceres wilde steeds naar mij toe. Het viel me op dat Ceres helemaal niet op haar gemak was, oren op half, zeer beschroomd om naar Anneke toe te gaan. Jammer, want met Paulus doet ze de baan wel, kennelijk is ze meer eenkennig dan ik wist.
Van nature is Ceres een hond die niet makkelijk te motiveren is. Toevallig bedacht ik me de ochtend ervoor, ik werkte met Ceres, ze deed het helemaal niet slecht, dat ik na deze hond een kleine poedel ga kopen, Zo'n beestje dat gefokt wordt op het plezieren van de baas en minder op jacht is naar geurtjes om iets op te eten of om er in te kunnen rollen. Dat geknip van die vacht neem ik dan wel op de koop toe en het voordeel zal zijn dat er minder haar in de keuken ligt. Gelukkig is het nog lang niet zo ver.
Ceres is reuze gezond, maar de anaalklieren legen niet goed genoeg, de dierenarts moest ze uitknijpen. Het schijnt dat dit een terugkerend probleem kan zijn, ik hoop van niet.
