Bergen aan zee

In juni, juli, augustus en september zijn er weinig noemenswaardige 

activiteiten  met Ceres ondernomen. 

Wij hadden het druk met individuele vakanties en een verbouwing. 

In oktober namen we 3 dagen rust in Bergen aan Zee.

Toch even de meeuw opjagen, maar met weinig energie: drafje.

Soms had ze zand in een oog of op haar snoet. 

Het hotel waarin ze verbleef. In het restaurant was ze wel af en toe irritant aan het blaffen of haar vacht stonk, eenmaal vertrouwd op onze kamer lieten we haar daar ook wel eens. 

Toen we dit schilderij van Charly Toorop in museum Kranenburg bekeken regende het en kon ze zonder oververhitting in de bench in de auto blijven. Gelukkig maar, want ik mis wel eens uitjes omdat ik geen oppas heb en haar niet voor iedere activiteit van mij naar het pension wil brengen.

April, mei en juni.

Dit is in april, ze loopt nog altijd graag over randjes, muurtjes en bomen.

Hieronder volgen de mei foto's.

Dit is in mei aan de rand van de stad.

In mei gaat Ceres mee naar Havelland, dit is 75 km ten noorden van Berlijn.

Ze kan er veel loslopen, dus ik zie dat ze uit de vogelkijkhut vertrekt.

Nu ik dit typ hoor ik haar in de achtertuin blaffen waarmee ze me vertelt dat ze naar binnen wil. Ik poets haar poten en ze gaat in haar snelste draf door de gang naar kantoor om daar lekker te gaan slapen. Ideaal een hond die blaft omdat ze naar binnen wil. Bij mijn ouders krabden honden deuren kaal. Het blijkt een kwestie van trainen te zijn. 

Hier scharrelt ze bij de hoogzit waar haar ik ingeklommen ben.

Hier zit ze bij boomstobben, de bomen zijn door bevers geveld. 

Met een vlag geeft de KNNV aan dat de groep hier kampeert.

Wij hadden voor deze excursie een camper gehuurd. We staan aan de rand van het riet dat ons van het meer scheidt. Er zijn permanent 3 nachtegalen te horen, een links, een rechts en een tegenover ons.

Mijn band raakt lek, een clubje mannen spuit er spul in dat ver over datum is en slechts 1.5 kilometer werkt, daarna loop ik met Ceres richting kampeerplek terwijl de ander de camper ophaalt.

Ondanks de maandelijkse Advantix, vind ik een enkele keer een teek.

En dit is een keer tijdens een thuis wandeling.



In juni zit ze geduldig te wachten tot haar baas klaar is met experimenteren
 met een bivakzak en een nieuw slaapmatje.

Veel geblaf

Het is al weer een poos geleden dat ik schreef. Zoveel beleven we ook niet. Gisteren blafte Ceres vaak en veel en niet te stoppen. Wat kan ik daar gestrest van worden! Het begon al vroeg. Ik ruimde een drol van haar op omdat de drol net niet in de honden uitlaat plaats HUP lag. Ondertussen liep Ceres los en ik hoorde geblaf. Over mijn schouder kon ik zien dat ze blafte tegen een voor haar onbekend voorwerp. Nou ja, onbekend, eigenlijk was het een onbekende plaats voor een bekend voorwerp. Ik liep met haar er naar toe, de hele 30 meter bleef ze wantrouwig blaffen tegen een vuilnisbak, in de vijver, inclusief het betonblok onder aan de palen. De bak was kennelijk uitgegraven, over het gras naar de vijver gesleept en in de vijver gezet. Het misstond geheel niet. 's Middags stond hij er nog, de volgende dag was het weer geheel de oude situatie. De hele donderdag blafte ze vaak, ook als er bij de buren aangebeld werd of bij de buren in de tuin gewerkt werd, irritant.Ik kan zo slecht onderscheiden om welke blaf het gaat: "dit is mijn persoonlijke zone / dit ken ik niet / deze mens denk ik te kennen / deze mens ken ik, ik ben blij / er loopt iemand op het grintpad / er is een auto gestopt in de straat, komt die bij ons? / enzovoorts.
Waar ik wel van genoot was de situatie dat haar baas een klein blafje hoorde en in huis ging zoeken waar ze was. De voordeur stond open wegens een verbouwing en vervolgens vermoedde hij dat Ceres was vertrokken door voordeur (wat een zelfstandig hond) en nu bij de poort naar de achtertuin stond te blaffen om weer binnen te komen. Dat was ook zo.

Ceres heeft weinig vakantie buitenshuis genoten. Ze is een lang weekend thuis gebleven, opgepast door eerst de schoonmaakster en daarna door een dochter met vriend. Een week excursie naar Haveland (ten noordwesten van Berlijn) ging ze mee in een gehuurde camper. Ze gedroeg zich prettig in de groep biologen waarmee we op stap waren. Ze werd nog een keer opgepast door mijn wandelmaatje. Het leven met een hond is tegenwoordig een evenwichtsbalk, ik vind het fijn om met een hond op te trekken, maar voor musea, fietstochten en andere uitjes is het bar onhandig zonder genoeg oppas adressen.

Maart!

Er was een plan om een blogje te schrijven op Ceres'  verjaardag, 10 februari. Ze is nu negen jaar en nog even speels en trekt vrij onverschrokken haar eigen plan. Ze is wel dikwijls argwanend naar mij. Ja, ik heb haar mee genomen naar de dierenarts, dat kan ze niet waarderen, ik de 48 uur braken ook niet. Ze kreeg een anti braak injectie die pijnlijk was en ik kreeg instructie om haar niet meer dan 15 slokjes water per keer te laten drinken. Ieder uur bood ik water aan, weekte haar brokken, het kwam weer goed. Het was waarschijnlijk een virus. Daarna vrat ze onderweg weer even enthousiast weggegooide bakjes leeg. Het is ongelooflijk zoveel als er weggegooid wordt.
In onze stad betaalt de gemeente €0.05 per blikje of flesje. De zwerfvuilgroep, waar ik in zit, maakt regelmatig een park schoon. Ik vind het een prettig werkje dat ik met Ceres doe. En tegenwoordig raap ik ook de blikjes tijdens onze zwerftochtjes door de omgeving, tot max 4,5 km. Afgelopen week verzamelde ik een hele vuilniszak vol in 7 dagen.
Ik loop met een door mij ontworpen blikjes drager, en fietsend verzamel ik in plastic zakken.

De blikjes drager hangt met het handvat aan het hekje, de drankresten blijven veilig in het blikje.

Ceres doet een dutje.

Ceres slaat alarm, er is kennelijk iemand in de straat.

Ceres wacht tot ik haar eruit til.

Het laatste ritje in de prettige Peugeot 206 met een scharnierende achterruit die me veel plezier gaf met alle hulphonden voor haar.

laatste december foto's

We genieten van elkaar!

Ze wil het eigenlijk niet, maar ze kijkt wel naar me en als ik vraag: "hoog" dan sprint ze over de hangende stofzuigerslang.

Omdat het zo donker is in december doen we dit buiten.

Eerst pletten

dan raapt zij de doos op

en geeft de doos. 

Daarna doet haar baas nog een spelletje. 

Hij vraagt haar om de vijver te lopen en dan de doos te pakken.

Als het niet vriest kan ze ook een spelletje doen bij een gevelde boom.