plas in de goot.

We gingen bij Nienke in Amsterdam eten. Ze woont aan een binnentuin, een El Dorado voor Ceres, allerlei geurtjes en eetbare zaken dus er werd niet geplast. Ze lag een poosje aan een botje te kluiven op de hoes van een geleende contrabas, waarde €50.000! Ze was verder erg beweeglijk, op den duur stoorde het mij, nog een keer geprobeerd te laten plassen. Nergens een stukje gras en alle plekjes waar je zou kunnen plassen roken te lekker dus dat leidde af. Uiteindelijk poepte ze wel op straat. Helaas waren we niet actief genoeg om de bench uit de auto te halen, met als gevolg: tijdens de maaltijd een plas op de vloer.

Na dit incident besloot Paulus om op te treden. Ceres mocht niks meer. Niet op de lijn bijten, geen rondjes draaien rond de stoelpoten, alleen maar liggen. Uiteindelijk kalmeerde ze daar van. Meteen wordt mijn valkuil duidelijk. Ze krijgt van mij meestal aandacht omdat we iets samen doen. Dan gaat zij dat, in een nieuwe omgeving, omdraaien: "ik wil nu aandacht, zal ik voor je gaan zitten? liggen, nee, blaffen dan?" Stik vermoeiend.

Er moet dus meer aangelijnd geplast worden na wachtwoord op andere plaatsen. Daar begon ik deze ochtend meteen mee. Een simpele opdracht: plas in de goot. Zo niet, dan thuis in de bench. Vervolgens ieder uur en daarna ieder half uur een wandelingetje naar dezelfde goot. Om 11.00 begon het me te dagen. Ze had natuurlijk gisteravond heel laat nog geplast. Uiteindelijk moest ik naar mijn middag afspraak en heeft Dorith mij geholpen consequent te zijn door haar om half 2 uit huis te halen en te laten plassen.

Vanavond net voor de wandeling zag ik dat ze gehinderd werd door de losse tanden (boven hoektanden), ik pakte ze er alle twee na elkaar uit. Weer een station gepasseerd. Onderweg laat ze haar staart hangen als een grote hond blaffend vertelt dat hij daar woont. Poezen laat ze met rust, daar lopen we met een boogje omheen.

Verder ben ik dagelijks druk om haar van alles te leren dat wil zeggen: haar leren dat ze ook onderweg kan oefeningen kan doen. Af en toe doe ik een oefening onaangelijnd. Ze blijft erg snel afgeleid. De oefening waarbij ze naar mij moet kijken gaat beter als ik wat verder weg sta, maar dat is niet de bedoeling. De andere honden liet ik altijd naar mij kijken als het moeilijk werd, dat was de makkelijkste oefening, Ceres kan ik beter vragen om te gaan zitten. Dan is er meer kans dat het uitgevoerd wordt.

Gisteren nam ik haar mee naar 't Fort om daar ook een paar boodschappen te doen. Dat bereidde ik zorgvuldig voor met de af-blijf oefening, los en aan een paaltje en daarna bleef ik wat langer weg. Dan laat ik haar niet op wachtwoord liggen, dat kan ze niet volhouden. En ik kan niet anders dan razend snel door de winkel gaan, ik voel me tamelijk ongemakkelijk met mijn pup daar buiten. Bij AH konden de dames achter de balie haar observeren. Ze laat zich niet aanhalen door mensen. Ze is wel heel rustig als ik terugkom, ik besteed er verder ook geen aandacht aan.

Een bezoek aan een gezin met konijn en hond verliep wel heel soepel. En zo zijn er wel meer momenten waarop ik merk dat de inspanningen resultaat geven.

Ruim 14 dagen later: op Texel heb ik niet al te veel tijd gestopt in het dwingen te ontlasten op de plek waar ik het wil. Nu weer thuis staat het hoog op de ranglijst. Dit is een van de dingen waarin ik Ceres tamelijk lastig vind. In mijn herinnering waren de vorige pups hier wat makkelijker in. Ceres kan in het vrije veld ieder half uur plassen, maar als het in de goot moet dan kan ze het uren ophouden. En dan nog steekt ze haar kop in de heg langs de goot. Met de drollen heb ik voorlopig de lat lager gelegd, drollen moeten nu altijd in de frambozentuin, het mag niet meer in de terrastuin. Ook dat levert af en toe loopjes voor niks op. Ik geef het toe, ik kan me enorm ergeren aan de nutteloze inspanning van drie keer uit huis naar de goot lopen zonder resultaat omdat mevrouw aan ieder geluid aandacht geeft en de plas vergeet. Dit oefenen en volhouden kan mij aan de rand van mijn zelfbeheersing brengen.

watermeloen

Ceres is nu 5 maanden en weegt 6,1 kilogram. Ik voel af en toe haar ribbetjes. Ze eet nog altijd dezelfde hoeveelheid voer, 120 gram per dag.

Vandaag werd het een moeilijke ontbijt training. Na een rondje in de wijk liepen we op dit pensstaafje af. Dat ligt niet zo ver van huis, in de schaduw, dus we hebben alle tijd om daar zonder trekken naar toe te lopen. We waren een paar meter gevorderd, hoor ik opeens van links lawaai, ik denk twee jonge poezen te zien, maar het waren 2 jonge eekhoorntjes.

De eekhoorntjes renden dwars over de straat naar de wilg rechts van ons. En toen moest Ceres bij de les blijven. Afleiden met de lekkerste snoepjes in de tas, maar die had ik niet bij de eerste greep paraat. Achteruitlopend, Ceres met haar snoet in mijn doosje met snoepjes, konden we in de luwte van de geparkeerde Camper tot ons zelf komen. Vervolgens liepen we een blokje om, weg van de wilg, werden we door Atie met 2 Collies verrast. Dat werd me te veel dus ik snelde naar huis. Daar zijn we toch zonder trekken vanaf de andere kant naar het pensstaafje gelopen, vervolgens heeft ze het mee genomen naar onze tuin, dat stinkt minder dan opeten in huis.

Mijn super handige hondentas, gekocht voor €0,10 bij de Kringloop, weerstond Nina en Ceres die de tas naar buiten gesleept hadden en daar probeerden in te breken.

Ceres ontdekt een vreemd voorwerp in haar tuin: een tros rode hazelnoten.

We waren een warm weekend in de Achterhoek, Martha vond een badje, plakte een opening dicht en liet Ceres afkoelen.

En hier lokt ze Ceres in een stroompje.

Quirien "deelt" watermeloen met Ceres, Ceres vindt het heerlijk en ze vindt het geen probleem om ook met een vork te eten.

ooms en tantes

Ceres is bijna 5 maanden, nog 10 dagen! Ze begint echt een hondje te worden. Hoewel ze watervlug is wordt ze ook iets rustiger. Een beetje meer ZEN, welnu, dat probeer ik ook regelmatig te oefenen. Ze kan blijven zitten en liggen terwijl ik in haar buurt rondren of juist stilsta. Ze volgt niet meer de trap op. Ze blijft in de keuken liggen terwijl ik de trap in de garage opberg. Ze komt snel als ik haar roep. Heel soms gaat het mis. Ik riep haar, ze lag, zichtbaar, onder de tuintafel, maar ze kwam niet. Ze at een boterham! Er wordt hier in de buurt zoveel brood (weggegooid) aan de vogels gevoerd dat het hier brood regent. Tja, daar is voorlopig geen training methode tegen gewassen.

Ceres is een nichtje geworden, of anders geformuleerd, er zijn ooms en tantes geboren. Ceres' oma Hymke heeft haar laatste nest: 2 reutjes en 7 teefjes! En ze heeft maar 6 tepels. Dus Eveline heeft het nog iets drukker. De kleinste woog 100 gram.

Met grote regelmaat fietsen we. Samen met Paulus heb ik haar geleerd dat ze moet zitten. Anders wiebelt het te veel en is er teveel onrust achter mijn rug. In het nieuwe tuig loopt ze ietsje onderdanig waar ik gebruik van maak door haar los mee te laten lopen naar de fiets. Met dit warme weer gaan we vaak 's avonds even naar de geluidswal.

Ze geniet zeer van haar bad buiten, maar wil er wel graag schoon water in hebben. Dat had ze vandaag niet dus ging ze knoeien met water in de vogeldrinkbak. Daar kan ze alleen bij als ze op haar achterpoten staan. Binnen maakte ze een bende met de grote waterbak waar ik dan een kleinere in zette. Die kon ze gewoon meenemen, dus einde verhaal, alleen een grote bak met een bodempje water. De eerste keer stak ze na het drinken de voorpoten in de bak. Gelukkig kon ik meteen streng optreden en de volgende keren belonen voor het weglopen bij de bak zonder eerst de poten gewassen te hebben.

Ze kauwt erg graag op stof, dikwijls zie ik bloed, de afgelopen 24 uur hing een grote onder hoektand opzij in de bek, maar is er nog steeds niet uitgevallen.

Als ze Dobby uitdaagt is ze erg kefferig, en ze wordt ook waakser op geluiden, dus de deurbel wordt weer vaker geluid.

Het voer verdeel ik nu over 3 maaltijden. Het ontbijt gebruik ik op een stil pleintje waar ik allerlei oefeningen kan doen. Dat werkt voor ons beiden prettig en ik zie tenminste vooruitgang. Het pleintje heeft een cirkel vormige bloembak in het centrum, daar kun je eindeloos omheen lopen zonder nieuwe afleidingen. Heerlijk. En ik kan oefenen te lopen zonder te kijken wanneer ik over Ceres struikel. Ik hield veel te veel rekening met haar.

Na de lunch gaan we opstap, en na het avondeten oefen ik soms wel en soms voer ik uit een bakje. Eerst zei ik dan "vrij", maar dat was toch rommelig, nu heb ik "smullen" maar weer ingevoerd.

Het wandelen zonder trekken werd er niet beter op. Af en toe een lijn correctie zou er mee door kunnen maar liever niet. Het streven is om samen te wandelen waarbij zij niet voorbij mijn schouders komt. X keer belonen voor de goede positie maakte er nog geen gewoonte van dus nu wandel ik weer met een stukje elektriciteitsbuis als wandelstok, lekker licht, dat ik af en toe voor haar neus zwaai om haar er aan te herinneren dat ze niet verder naar voren moet komen. Dat werkt goed. Af en toe kan ik gebruik maken van muurtjes en haar een beetje klem lopen.

Gisteren had ze vrij spel bij vrienden in de tuin. Geen herder gedrag in de vorm van mij niet uit het oog verliezen, ze is permanent op ontdekkingsreis. Maar ze volgde hun hondje niet met het badderen in hun vijver. Na deze dag is duidelijk waar we in de vakantie rekening mee moeten houden. We nemen een schaarhekje mee voor de deur van het huisje en een stukje gaas zodat het helder is wat daar tuin is.