Afgelopen zaterdag gingen we met de hele familie naar Dierenpark Amersfoort. Ceres ging mee. Eigenlijk was het meest grappige moment in de rij naar de ingang. Er stond een buggy met kind achter ons. Het kind at een broodje. Ceres nam de tijd om pontificaal voor de buggy te zitten en ik zag haar kopje scheef gaan Ik stel me voor dat ze ogen als schoteltjes had. Het kind was niet onder de indruk, de moeder negeerde het, Ceres kreeg niets.
Voor haar was de dierentuin niet heel bijzonder. Ze gaat vooral haar neus achterna. Water drinkt ze niet uit andermans bak, dus ik had een micro bakje bij me waar ze uit kon drinken. Ze trekt zich niets aan van rare geluiden zoals Siamangs (zwarte apen die iedere ochtend schreeuwen dat ze er nog zijn, tot 3 km hoorbaar). Dat er andere honden zijn vindt ze een minder goed idee. Ze houdt ze op afstand met haar geblaf. En verder mag ze nergens naar binnen, dat is voor haar begeleider wel saai.
In 2014 is ze er ook geweest met een dochter. Het viel me op dat de blog weinig foto's had. Ik had zelfs een camera mee genomen vast van plan een uitgebreide reportage te maken. Maar ik had met 5 kleinkinderen en 5 kinderen weinig creatieve ideeën om Ceres te fotograferen. Bij de giraffen had ik me dit wel gerealiseerd maar ik zag niet hoe ik een etende giraf aan de ene kant kon fotograferen met Ceres aan de andere kant van het hek. Pas op maandag toen een 3-jarige kleinzoon wilde knippen en daarvoor een flyer uit de papierbak haalde, zag ik dat ik Ceres over haar kop en oortjes. kijkend naar een groot dier. kon fotograferen. Er stond namelijk zo'n plaatje op de flyer.: hond ziet olifant. Ik hoop een herkansing te krijgen.
