Ceres en ik waren per fiets naar het bos gegaan. Deze keer wilde ik niet dat ze daar zou zwemmen. Haar vacht stinkt snel en dit huis is niet makkelijk te ventileren. Er blijken ook modderpoelen te zijn. Het lukt me om haar uit de eerste twee te houden. Bij de tweede moet ik wel brullen. En dan sta ik op mijn app te kijken of ik links of rechtdoor naar de uitgang kies, zucht, ze heeft een derde poel gevonden en ik had het niet gezien of geroken. Dus het hele eind naar huis toch maar naast de fiets, want ze was me te vies om haar in de krat te tillen. Thuis de tuinslang met de broes, dat verdraagt ze zonder stress, en een beetje shampoo. Na het avondeten wil ik haar borstelen, vraag haar op het krukje te springen en ik bedenk me dat ik eigenlijk langs het pad naar de straat wil kijken om mogelijk een gierzwaluw te zien wegvliegen uit het nest. Dus ik verplaats de kruk en borstel de hond. Ze vindt het een top positie. Ze heeft veel overzicht over het gebeuren op straat. Daarna is ze weer vrij en zet ik de kruk bij de plant waar het morgen weer nodig is. Een poosje later hoor ik haar op de kruk springen. Volle verbazing, waar doet ze dat voor? Ik begrijp dat ze dan beter naar de straat kan kijken en in de gaten kan houden. Ze is een waakse hond. Ik schiet in de lach en haal mijn camera. Dan is ze er bij aan zitten. En wat later op de avond ligt ze er te slapen. Dit is geen top positie, ze kan hier vandaan maar een heel klein stukje straat zien, slaapverwekkend.
