Vandaag, 11 februari, is Ceres 1 jaar. Ik lees wel eens dat anderen daar een feestje van maken, helaas Ceres, ik niet. We waren om 8.15 uur bij Dorith om, terug naar de basis, op een vertrouwd, stil pleintje te oefenen. Dat ging veel beter dan vorige week bij Intratuin. Daarna deed ik boodschappen en laadde mijn OV kaart op. Hierbij heb ik Ceres wel mee genomen, maar zonder brokjes of verdere aandacht. Voet op de lijn en concentreren op de automaat van de NS.
1 jaar oud: veel geleerd maar nog niet stabiel en wat mij betreft een tikkeltje te druk.
Dit zijn twee jonge waterlelie bladeren. De dag ervoor wiegden ze zachtjes heen en weer in het water. Reden voor Ceres om geweldig te keer te gaan. Nu staan de bladeren vast in het ijs (dat ik per uur zag groeien) en zijn ze minder eng.
Blaffen is lastig te fotograferen
Hier wint de nieuwsgierigheid, tijdelijk.
Dan deinst ze weer terug.
Nu durft ze zelfs op het ijs te staan.
Ze slaapt in een nieuwe mand. Dat is een hele verbetering, want in de keuken bleef ze erg onrustig. Diep slapen op een krukje is gevaarlijk, dan val je eraf. En het kussen dat er lag voldeed kennelijk ook niet. Enfin, ik heb een mand gekocht, het bont eraf gesloopt (bont heeft een vleug waardoor hoezen niet blijven zitten), een nieuwe onderkant van grondzeil genaaid, een nieuwe hoes van fleece en twee nieuwe, wekelijks wasbare, katoenen hoezen. Het werd een heel project maar geeft dagelijks voldoening.