Samen een broek gekocht

Een hele week achter de rug en maar twee foto's. Ze vindt de twee tijgertjes prachtig speelgoed, 3 van de 4 oortjes zijn er af en nog zien ze er schattig uit. Verder amputeert ze voorpoten. Ik raakte de tel kwijt en weet niet of ze een vulling opgegeten heeft. Vandaag kon ik nog net op tijd twee cm "bovenpoot" uit haar keel vissen. Nu heb ik de beestjes maar een poosje in de kast gelegd.

We hadden Inge met de Griffons op bezoek. Voor onze lunch was het iets onrustig maar de kennismaking met deze honden verliep prima. De Griffons knaagde van de dikke botten een paar cm zodat Ceres hier weer mee verder kon gaan.

Ik observeerde dat ze niet meer zo gretig voor haar brokjes werkte en zocht een oplossing: een half uur weken zodat ze geuriger en gemakkelijker door te slikken zijn. Dat bleek een goede vondst, nu gaat het weer stukken beter. Net als bij Roxy heb ik me laten verleiden even van Sue's pad af te gaan. We zijn begonnen met serieus netjes apporteren, methode Shirley Chong. Paulus en ik clicken en geven de beloningen om de beurt en een van ons geeft de nieuwe "dumbbell". Ik vond er een bij de hondenwebshop, deze is 80 gram en past goed in haar bekje. Mijn aangepaste houten dumbbell is niet goed van vorm, dit is beter. Ze pakt de dumbbell op tot haar eigen neushoogte. Nu gaan we werken aan de goede landing in mijn hand.

De dame heeft haar eigen parasol als het warm is en ik de grote parasol te veel werk vind. Tweede Pinksterdag pasten Paulus en Martha weer op haar. Ze kreeg de vrijheid om in een slootje te hollen en van een koeienvlaai te snoepen. Martha liet haar haar nagels vijlen op het plankje met erop gelijmd schuurpapier.

Ik volgde deel II van de kippen-clicker-workshop om mijn clicker vaardigheden aan te scherpen. Toevalligerwijs moest ik een plan maken om een hond te leren slalommen tussen mijn benen. Dat leerde ik de andere honden ook, altijd lokkend. Lokken is lastig af te bouwen, dat pleit ervoor om het "vrij vormend" aan te leren. Daartoe moest ik echt gaan zitten, nadenken en schrijven. Dit stelde ik steeds uit. In de cursus bleek het me maar 7 minuten te kosten. Inmiddels heb ik het drie keer uitgevoerd vandaag ging ze als een speer rond mijn benen! Prachtig om te zien hoe snel ze leert in drie dagen 4 x 1 minuut! De beloningsgraad kon lekker hoog zijn en dan gaat het snel.

Soms kan ik gebruik maken van het moment. Er lag een tas in de gang die ze niet kende. Ze reageerde "Funcky" zoals we dat in Naperville noemden. En ze maakte een blaf geluidje. Dat heb ik meteen bekrachtigd, ik stond er toch met voer en een clicker. Dit "luid" is moeilijk te reproduceren want inmiddels is ze toch wel aan de tas gewend. Ik had het blafje kunnen vangen toen ik aan het stofzuigen was, maar daarvan kon ik de consequenties niet overzien dus dat blafje heb ik maar genegeerd.

Dinsdagavond waren we allebei weg en was Ceres alleen thuis vanaf 19.30 uur. Dat verliep prima, evenals de avond ervoor waarbij ze juist laat in haar bench ging en wij vroeg naar bed wilden en zij weigerde nog even te plassen. Paulus vindt dit eng, ik wil die nachten toch langer maken en nam de uitdaging aan; en ja, niets aan de hand. Droge bench en helemaal niet zo'n hoge nood. We hebben overigens een prachtig dagritme. Ontbijt, 2 uur bench, een uitje, 2 à 3 uur bench, iets anders waarbij gevoerd kan worden, 1 1/2 uur bench tijdens het koken, apporteer oefening en iets anders, bench, plas (of niet), bench. Super zo'n bench, dat geeft ons veel meer ruimte.

Na een bezoekje aan de andere Inge liet ik haar in de auto, in de schaduw van het huis slapen. Na elk half uur keek ik of alles nog goed was: geen probleem.

Zo sliep ze ook in de autobench op het terras bij de lunch bij Paulus' ouders. Daar knaagde ze aan sparrenkegels dus ze heeft hier en daar een klont hars aan haar vacht. Verder bleef ze mooi in onze buurt, uiteraard wel in de schaduw.

Ha! Een paar weken geleden stelde een vriend een kritische vraag over mijn training inspanningen, of ik in de toekomst altijd zo actief zou zijn? Nee, dan gaan we bijvoorbeeld per fiets naar Tuunte waar ik een broek koop. Dan kan Ceres draven en misschien wel even ergens los. Zo deden Soesie en ik dat, dat is mijn toekomst beeld. Vandaag deden we het reeds! Ceres achterop de fiets, de dame in de winkel vond een broek die direct goed zat, 50 keer geclickt voor een slappe lijn en daarna voor rustig liggen tijdens het passen. Vervolgens lekker in het Mheenpark gewandeld. Haar eerste keer, dat vindt ze toch wel spannend. De fietstocht overigens ook, er is zoveel te zien onderweg! Thuis langdurige rust.

verleidingen

Het ochtend ritueel verschuift al richting de normale gang van zaken. Ik kleed me aan, daarna mag Ceres uit de bench en gaat ze mee naar de frambozen om te plassen "pipi" en een drol te produceren "groooote pipi". Helaas zijn het nog rechte "staven" en soms loopt ze een stap tussendoor. (O nee, toch niet weer een hond die de ontlasting over een halve meter verspreidt?)

Dan gaan we naar de voortuin om de zonnewering van de bijkeuken te laten zakken. Ceres zoekt in de "moestuin" naar kattenpoep. Meestal kan ik haar wel terugroepen, vandaag had ze een enorm gevaarte in haar bek. "O, o" en ik gooi een lekkere brok in haar buurt, en nog een en er een vlak naast, daar gaat ze wel voor en ik bedenk me geen moment en grijp een reuze kattendrol (en worm zag ik later) met mijn blote hand. In het zakje bij Ceres' drol en daar stond ik toen met een losse hond en een vuile hand. Met de schone hand aangebeld "Paulus, red me!" Iedereen naar binnen, handen 3x gewassen, nieuwe lekkere brokken geknipt en weer naar buiten met Ceres. Hetzelfde rondje rond het huis nu zonder storingen gelopen.

Ik was niet topfit na het ontbijt en lummelde een beetje, naaide de afgebeten arm aan de knuffel en ging aan het werk. Ceres was onrustig in de huiskamer bench, dus na een plas stopte ik haar in de werkplaats bench. Daar begon ze een kussen te slopen: kussen eruit.

We wandelden naar de bus, helaas langs een hysterisch blaffende hond, dus koos ik voor een iets langere route. Onderweg nog een drol, te dun, spanning?

Het plan om een kwartier bij de bushalte te zitten liet ik varen, we stapten in de bus gehannes met mijn OV chipkaart en een halte verder stapten we weer uit.

We wandelden terug langs de Kasteelgracht. Daar liet Ceres zich uitdagen door een meerkoet. Ze stapte in het water, kwam er weer uit wat ik uitbundig beloonde. Ze stapte nog een keer in het water, ze durfde nog niet te zwemmen, ze had moeite met het eruit komen, ik liet haar aanmodderen.

We vervolgden onze weg, in de hof waren de brokken op en droeg ik haar naar huis. Dit voorkomt het ongewenste trekken. Ik dacht dat ze wel redelijk droog zou zijn, maar haar vacht houdt het water goed vast, ze was kleddernat aan de onderkant. Er was één handdoek voor nodig om haar te drogen. Toen realiseerde ik me wat een oen ik toch kan zijn: ze had net die ochtend Frontline gekregen en dan mogen honden niet zwemmen in de eerste 3 dagen.

Thuis liet ik haar wat los rommelen, ik ging verder met soldeerwerk, zag de aangenaaide poot door de lucht vliegen en merkte dat ze de vulling eruit sloopte. Ook dit geruild voor brokken, hondje in de bench met een kauwstaafje, eindelijk rust voor mij. Nu lunchen.

De week van Hemelvaart

Het anti slip matje dat ik kocht blijkt toch niet zo groot te zijn.

We fietsten naar de trein om Machiel op te halen. Ik dacht dat het gemakkelijker wachten was door een extra rondje te rijden in plaats van stilstaan. Er ligt daar een mooie cirkel asfalt voor de bus. Na 3/4 rondje hoor ik een benauwd "miep, miep" achter me. Ik kijk over mijn schouder en zie Ceres links buiten de mand bungelen. Rem, spring van de fiets en schep de hond weer in de mand. Meteen nog een rondje gereden. Ze bleef braaf zitten. Daarna stopte ik nog om een stuiver die daar lag te blinken op te rapen. De trein was al weer vertrokken nog voor we ooit op het perron waren aangekomen. Machiel ontfermde zich over mijn fiets en ik lette op los wandelende Ceres. Daarna liepen we aangelijnd door het park. Dat gaat zonder trekken maar ik moet wel erg goed opletten om het gewenste gedrag te belonen.

Sport van Martha: Ceres in de camera vangen.

Het Hemelvaart weekend was voor Ceres heel onrustig, dat spiegelde zich af in een reeks plasjes in huis. Ik vind dat ze geen super blaas beheersing heeft. Voor de zondagavond wandeling plaste ze op mijn verzoek in de voortuin, we liepen een kwartiertje een ommetje, dan in de keuken bij Martha terwijl ik mijn tanden poets: een plas naast de koelkast. Nog even dollen in de kamer en weer een plas buiten. Dat is 3 keer binnen een uur.

De maandag erna was prettig gevuld: wat oefeningen in de gang van Dorith en daarna kennis maken met hun huis en honden. Ceres kreeg twee prachtige beesten met bruine pootjes. Ze is er helemaal gek mee. 's Middags even mee op de fiets en daarna thee drinken met Elisabeth en Stabij Fidde in onze tuin. De avond maaltijd in de badkamer. Dan moet ze wel gedragen worden maar ik had behoefte aan minimale afleiding, dat werkt prettiger. Tussendoor uitgebreid rusten in de bench, goed voor hond en baas. Rust, reinheid en regelmaat en de plasjes buiten.

Mijmeringen

Hier ga ik misschien af en toe eens noteren waar ik tegenop zie, wat me tegenvalt, wat ik in de toekomst nooit meer moet doen, kortom, het van me afschrijven.

Het is heerlijk om volledig eigen verantwoordelijk te zijn, geen hulphond regels en zo meer, maar ik mis het overleg, de bevestiging dat ik het goed doe. Pech met mij.

Theemutsen

Ceres groeit! Hierboven staat ze op onze weegschaal om daarna ontwormd te worden,3,5 kilogram (donderdag). Vandaag (maandag) bij de dierenarts was ze 3,9 kilogram! Die weegschaal is natuurlijk nauwkeuriger dan de onze. Het ontwormen gebeurde nog een keer bij de fokker. We gingen even met Ceres en haar moeder Aroufke in een wei lopen waar ze naar hartelust konden rennen. Een mooi gezicht die zwarte hondjes tussen de gele paardenbloemen.

Zaterdagmiddag had ik een rare ervaring. We maakten een wandeling op de geluidswal, naar beiden tevredenheid. Terug bij de fiets was er ineens een probleem met het tuigje aandoen. In de fietsmand piepte ze een keer maar ik kon geen oorzaak vinden. Thuis gaf ze in het halletje een gil en een onverwachte beweging, het tuigje? In huis ook af en toe een pijn-piep, met en zonder ons in de buurt. Ze was heel onbeweeglijk. Ik belde de dierenarts maar vond ons geen spoedgeval. Martha voerde haar uit de hand, de volgende dag was ze weer volledig de oude. Nu na de derde enting is ze weer geheel immobiel, totaal niet de oude, maar dat heeft tenminste een duidelijke oorzaak.

Vanmiddag lieten we haar naar en van de dierenarts los langs de Kasteelgracht. Ze durft nog net niet het water in te springen, het is wel een ondernemend typje, daar krijg ik nog een hele kluif aan. Dolfine stierf duizend doden toen de zwaan naar de kant zwom om Ceres weg te jagen. Ik heb dat al eens met Sky meegemaakt en had er geen moeite mee. Laat hij haar bij dat water wegjagen. Bovendien is Ceres watervlug, die wacht heus niet op een klap.

Hieronder ligt ze op een bullepeesje te knagen. Paulus was ijverig met het knippen van de grasranden. Ceres wilde graag ook in de grote tuin. Deze dag was ze al ijverig geweest bij de puppycursus. Ze is behoorlijk naar de buitenwereld gericht en dan weinig aanspreekbaar. Ik heb al vaker gemerkt dat ik vooral in vreemde omgevingen moet oefenen dus voor het ontbijt koos ik de garage. Paulus rommelde buiten met de grasmaaier: allemaal vreemde geluiden dus het naar mij kijken was al erg moeilijk. We kwamen nauwelijks toe aan de andere oefeningen.

De ochtend maaltijd begon ik met rennen-roepen op het hof veldje, samen met Dolfine. Dat gaat als een speer. Daarvoor had ik laten zien dat Ceres 'zit' en 'down' uitvoert zonder clicker of voer in de buurt. Daarna nam liet Dolfine ons alle oefeningen van niveau 2 van Sue uitvoeren. Zoals ik verwachtte ging dat heel goed en het liet mij zien waar ik nog wat aan moet werken.

'Bench' oefende ik nooit in combinatie met het sluiten en weer openen van het deurtje.

'Down' en 'zit' blijven oefenen ik altijd opbouwend maar moet ook in één keer naar 5 meter.

'Losse lijn' in de kamer met een bal als afleiding gaat gewoon niet.

'Staan blijven' is nog altijd heel moeilijk, 10 seconden kan wel als ik 20 brokjes achter elkaar geef. Dus verminderen!

'Tuur' mag alleen op stem en niet op lichaamstaal, wat ik nog wel doe.

'Hand-ZEN' is nog niet in orde.

Hier heb ik heel trots op: eindelijk had ik tijd om theemutsen met papegaaien te naaien, 17 maanden na het kopen van de stof in Doha.

Zondagmiddag wilde Ceres iets eetbaars dat op de bench lag hebben. Rechtopstaand was het onbereikbaar. Ze liep om de bench naar de andere kant, achter het open deurtje staat mijn kruk waar ik op zit bij diverse oefeningen. Ze klom op de kruk en ging op de kruk op haar achterpoten staan. Helaas zit er midden in de kruk een gat. Daar kwam een pootje in terecht, miste de steun en ze stond weer op 4 poten te verzinnen waardoor haar plan mislukte. Daar moet ze nog iets langer over nadenken maar de potentie om problemen op te lossen heeft ze wel.

7 foto's

Ik dacht dat ik geen tijd nam om foto's te nemen. Voor deze blog heb ik er zeven! Als Ceres (graag de klemtoon op de tweede lettergreep) op haar achterpoten bij de terras deur staat wordt het tijd om te drinken, te ontlasten of ze wil gewoon een lekker echt bot.

Op schoot mag als pup maar alleen op een kampeer stoeltje. Dat wordt nog wat van de zomer als we gaan kamperen. Ontbijt in het natte gras: en dan met een grote sprong op schoot. Hm, een goed vooruitzicht?

Hier heeft ze tijdelijk mijn deken voor mijn ochtend gymnastiek ingepikt.

Om andere honden te leren kennen heb ik de gelukkige eigenares van twee Smouzen uitgenodigd. Eerst leerden ze elkaar kennen in de tuin, daarna gingen we naar binnen. De ontmoeting in de tuin had ik niet geheel goed ingeschat. Sky schoot de struiken in bij de eerste ontmoeting met Soes, maar Ceres koos voor het veilige terras. Helaas was het hek dicht en liep ze daar op vast. Een grote doordringende gil maakte dat de Smouzen haar onmiddellijk met rust lieten. Ogenschijnlijk heeft ze er niets van over gehouden. Vandaag gingen we op bezoek bij een familie verjaardag met een dwergpoedel en een ruw harige teckel, dat verliep ook prima.

Zondagavond droeg ik Ceres naar de nachtbench en overdacht hoe lang ik dit nog zou blijven doen. Lang, want dan is ze lekker dicht bij ons. Niets is zo veranderlijk als een mens: de volgende ochtend vond ik het toch niet zo "hond-waardig" om altijd maar gedragen te moeten worden. Ik besloot dat de nachtbench die dag nog naar beneden moest. Dus nu kan ze lopend naar haar plekje en lopen er weer uit. Bevalt me uitstekend.

Water is erg belangrijk, van de week liep ze van plas naar plas. En bij tante Vanna dook ze in de vijver, terwijl ik binnen mijn handen aan het wassen was.

De vitamine C pil gaat nu in het eerste stukje lever snel naar binnen. Één keer ging er iets mis en viel de pil uit de bek, ik dacht nog "nu moet ik de pil nog een keer inpakken" maar nee, Ceres zag/hoorde het vallen en at hem zonder aarzelen op.

Rest mij nog om te schrijven dat ik gelukkig ben met het ritme van 4 keer trainend voeren en tussen de voedingen in minstens 2 uur bench.

Mylou op bezoek

Vorige week fietsten we naar de dierenarts. Ik voelde opeens dat Ceres een briefje met aantekeningen uit mijn broekzak trok. Helaas vergat ik hoe ik zou kunnen zeggen het los te laten (in sommige situaties ben ik traag). Maar in ieder geval woei het niet uit de mand.

Ze heeft wat gele afscheiding, de dierenarts stelde voor om eerst met 50 mg vitamine C per dat dit te verhelpen. Dus nu krijgt ze 3 stukjes lever, een vierde met de halve pil erin en snel een vijfde er achteraan. Gaat perfect, methode Opa Nico, alleen deed hij het met roomboter. Roxy kreeg ook roomboter met een pil bedenk ik me nu.

11 weken, ze woog 3,2 kilogram.

Op deze manier wandelen we naar het park om daar los te lopen of om tussen de dieren van de mini-boerderij te zijn.

Ik zette een CD met vogel geluiden op om te kijken hoe ze daar op reageerde. Ze lag onder mijn stoel, tilde af en toe even de kop op en misschien een spitser oor, maar verder trok ze zich er niets van aan. Totaal anders dan Ennis, die stuiterend door de kamer ging als hij een Bosuil of een Oehoe hoorde.

Een spiegel blijft nog leuk.

Op Koninginnedag namen we de kans waar om het gras te mesten: Zalig voor een pup, een ramp voor ons. 3 plassen en 1 drol in huis, want in de tuin had de dame wel wat anders te doen. Dus nu staat er een hek rond de frambozen waar we haar zonder mest los kunnen laten en wachten tot ze klaar is met haar pogingen tot ontsnappen. Die mest ervaring is ze nog niet vergeten natuurlijk, pups leren razend snel.

Hier ligt ze gespannen, want ze wacht op het juiste moment om Mylou uit te dagen.

"Een Schipperke moet je bezig houden anders houden ze zichzelf bezig". Nou dat kan ze, met een touwballetje en andere speeltjes, ze speelt een ingewikkeld spel, een soort apekooi, op het kleed en in de mand, gromt naar hartelust tegen een bot en dan ineens ligt ze rustig onder de tafel of mijn stoel. Oefeningen naast een speelplein bij een school gingen prima en het trein ritje ook. 1 mei ging ze mee op stap, 2x een restaurant en een wandeling op een industrie terrein met konijnen keutels. Ze sliep veel in de auto, een soort groeidag. Om het gekauw op de lijn te stoppen heb ik haar aan een dunne ketting aan de tafelpoot gelegd in de restaurants.