Ceres is vandaag jarig, 4 jaar, ze heeft inmiddels 10 grijze haren, 1 in haar staart, die zat er van pup af aan, 9 in haar hals onder haar kin.
Er is wel eens een moment waarop ik denk "ze wordt iets beter hanteerbaar", ze blijft iets meer in mijn buurt, ze is blij om met mij op stap te zijn. Maar dat merk ik niet als ik samen met een vriendin met hond wandel. Vandaag sloeg ze ieder mini zijpaadje in terwijl we wandelden in een bos waar ze niet eens los mocht lopen. Op den duur heb ik toch maar een keer het tuig met flexlijn aan gedaan, ik was al dat terug roepen beu.
Gisteren waren we met z'n tweeën in het bos. ze was iets gemakkelijker uit smerige plassen en poelen te houden. Ze kwam bij me en bleef bij me toen ik de tijd nam vogeltjes te luisteren. Tegenwoordig kan ik de zang controleren met mijn Ipod. Maar de "koer, koer, koer" vogel die buiten mijn zicht over het bos vloog heb ik nog niet op naam gebracht. Het geluid lijkt niet op een raaf of roek, dat kon ik controleren, het moet wel een grotere vogel zijn.
Terug naar Ceres, ze is nog steeds zeer waaks, zeker als we zelf ook schrikken. Onze buurvrouw stapte naar binnen, wij lazen de krant, Ceres sliep, tja, dan reageert ze super heftig. Hetzelfde verhaal bij de deurbel. Ik zou de bel kunnen vervangen door een elektrische bel, met een extra schakelaar in de huiskamer, dan dooft haar gedrag; ik ben er te lui voor. Ik ben helaas niet meer zo'n fanate trainer, het heilige vuur is wat gedoofd in mij. Ceres is ook niet helemaal de hond om veel kunstjes te leren, ze doet wel wat ze kan, maar er mist een zekere motivatie. OK, met betere beloningen zal het beter gaan, maar of ik het ooit win van de lekkere geurtjes of de afleiding aan de horizon???
Laatst mistte ze een brokje dat ik naar haar gooide, het verdween in haar staart. Daardoor mistte ze ook de tik op de grond die een vallend brokje laat horen, waarna ze het gaat zoeken. Ik wist wel dat het ergens moest zijn. Het was een gekke situatie.
Hier nog een filmpje gemaakt in oktober:
Zoiets oefen ik dan een paar weken, als ze eenmaal het trucje beheerst, ben ik niet degene die dat dan regelmatig herhaald. De weg naar het doel, het aanleren, vind ik leuker dan het eindproduct.
We wandelden op de dijk bij Swifterbant.
Laatst hoorden we een dierenarts vertellen over het verschijnsel "poep eten". Dat is aangeleerd gedrag in de eerste 6 weken van hun leven. Pupjes poepen nadat hun moeder met likken daartoe aanzet. Als pups dan geen ruimte krijgen gaan ze dit gedrag van de moeder overnemen, wat niet meer af te leren is. Leve mijn fokster, dit is iets waar ik geen probleem mee heb. Overigens stond een week geleden een verhaal in de NRC dat Oostenrijkse onderzoekers hadden uitgevonden dat wolven wel van elkaar kunnen leren maar honden niet. Als een wolf ziet hoe een andere wolf een doos opent, dan kan de waarnemende wolf dit ook. Honden zijn meer op mensen gericht, maar dat nadoen?? Heel af en toe kan het, bijvoorbeeld het leren deuren openen, maar verder??
Honden houden van rottend eiwit, als poep te veel eiwit bevat gaan honden het eten of erin rollen. Rollen doet Ceres graag, in dooie wormen of andere viezigheid.
Deze dierenarts vertelde iets over de veiligheid van hondenvoer. Omdat honden vaak elke dag, jaar in jaar uit hetzelfde voer krijgen, worden stoffen, die er niet in horen en niet worden uitgescheiden, gestapeld. Het geeft te denken.
