In de tijdelijke situatie II

Onze tijdelijke situatie maakt ook wel dat borstelen op haar mat op de tafel hier niet kan. Dus ik zie vervilting en ze krabt zelf ook haar uit de vacht. Er liggen plukken in de bench, in de mand en op de vloer. Gisterochtend kwam ik het trapje af, zonder bril, en zag een zwarte, langwerpige vlek op de vloer. Deze vorm haar had ik nog niet eerder te zien. Klopt. Het was een naaktslak die in de kamer op weg was naar de voordeur, denk ik. 

Ik had contact met haar fokker om te vragen of zij dat vervilten ook ziet bij haar honden: ja. En ja, we gebruiken allebei ook af en toe een vork, dat is wat smaller dan een kam of "eg".. En net als bij haar moeder doet het lostrekken van vervilt haar pijn, dat vraagt om veel geduld.

Ik weet al heel lang dat het verstandig is om de tanden van de hond te poetsen. Zo'n tandenborstel werkte niet, de hond likt liever de pasta eraf dan dat ze het toestaat om over de tanden te borstelen. het is een groot hard ding.  Je zou ook kunnen poetsen met een gaasje om je vinger. Dan zou ik heel veel gaasjes weggooien in haar leven. Ik had voor Ceres een soort vingerhoesjes genaaid, die zouden dan wekelijks in de was gaan. Ook dat kwam er niet van. Wat bij mij wel werkt is een flinke lap flanellen stof. Ik vouw de lap om mijn wijsvinger en veeg langs de tanden links, en dan om de wijsvinger van mijn andere hand, de tanden rechts. Het vuil zit zichtbaar op de lap, Ceres likt het graag schoon. Volgende keer gebruik ik een ander plekje van de lap, eens in de zoveel weken gaat de lap in de was. De lap ligt meestal in de doos met speeltjes. 

Mijn wolfje

wacht op brokje

Hierboven poseert ze voor een foto voor mijn website www.blauwepannenlap.nl in verbinding ook met hete kwesties waar ik op de laatste pagina benoem dat ik er van geniet om mijn kennis over honden te delen. Van de zomer heb ik met een mevrouw met een middel groot hondje getraind zodat ze meer controle kreeg. Recentelijk heb ik dit gedaan met de eigenaren van een Koningspoedel. Wat een bijzondere ervaring om met zo'n vriendelijke, soms springerige, grote reus te spelen. En wat een uitdaging om 2 mensen te laten zien dat het een hond is, dat hij nog geen woord Nederlands herkent, laat staan dat hij weet welk gedrag van hem verlangd wordt. Gelukkig waren zijn eigenaren direct bereid om te stoppen met brokjes voer gratis te geven, nu wordt hem voor iedere brok iets gevraagd.  Hij is zo baas gericht, heel wat makkelijker dan een waaks Schipperke.  

In de tijdelijke situatie I

Voor ons drieën is het huidige bestaan vrij ingewikkeld. We wonen in een "boshuisje", weinig plekjes zon om in te liggen. De was wordt hier ook niet droog, dus we wandelen heel wat keren 200m naar een gebouwtje met een wasdroger in de kelder. Ik wil dat ze buiten wacht, ze moet aangelijnd zijn, dus ik heb een heel dun pennetje van de metselaar onder een struikje staan. Dan zet ik haar daar aan vast bij gebrek aan een paaltje. Ceres gaat tegen haar zin hier naar binnen, soms denk ik dat ze geen zin heeft in de geur van het rottende hout laag bij de grond waar zij leeft. Enfin, nog 7 weken, dan verhuizen we naar ons verbouwde huis. Ondertussen gaat ze mee naar de keuken firma en andere bedrijven. Dagelijks struinen we hier door de bossen en zandvlakten. Eerst had ik mijn mobiel nodig om niet te verdwalen, nu ken ik het gebied. 

 

Op haar achterpootjes, dit doet ze omdat ik het vraag om de foto te kunnen maken. Een heel enkele keer doet ze dit uit haar zelf om onze aandacht te trekken.

Onderweg

Hier ligt ze, in de schaduw van wat struikjes, geduldig te wachten tot ik klaar ben met mijmeren en uitrusten van de een na laatste verhuizing, naar dit gebied met tijdelijk boshuisje.

Leuk kunstje, deed ze vroeger graag, maar zo'n verweerde boomstam is gevaarlijk glad voor haar. Ik doe het niet meer. 

Bij de plissé raambekleding die we uiteindelijk niet gekozen hebben. Ze lag er erg braaf ook als mensen praktisch over haar heen stapten. De vloer was wel een beetje vuil van het opgespatte water met straatmodder dat op haar buik verzamelt als het regent.

De vlakte om over te zwerven en om af een toe een stok te planten om haar er omheen te sturen. Oh en ook met sporen van zandhagedissen. Ik heb er een keer een gezien, tot het moment dat Ceres bij mij kwam, helaas van de verkeerde kant. Ze struikelde er bijna over, de hagedis maakte dat hij/zij wegkwam.