Nienke en Kenneth nodigden ons uit om te gaan kanoën van Zutphen over de Berkel richting Almen.
Ceres zit op een kussentje (verdoezelde een oncomfortabele stang in het midden)
Hier is ze nog super braaf op haar plek, maar al snel wriemelde ze onder mijn arm door naar voren.
Vervolgens 2 pootjes op de boeg.
Daarna ook twee achterpootjes. Ik zei "terug" en zowaar ze liep achteruit zodat ze weer in de boot kon stappen. Maar ja, voorop is erg leuk dus als ik peddelde ging ze weer. Weer terug in de boot zette ik voor de veiligheid de lijn aan haar tuig. Terwijl ik een plekje zocht om de lijn aan vast te zetten gleed of sprong ze in het water; ik zag het niet gebeuren. Ze zwom, maar niet geheel op haar gemak. Met de lijn kon ik haar naar de boot trekken en haar helpen uit het water te klauteren. Daarna schudden op de boeg, vrij voorzichtig om er niet weer af te vallen. Voor mij helaas een ware douche. En daarna mocht ik met een kletsnatte hond tussen mijn benen verder kanoën.
Verder was ze uiterst gemakkelijk in de omgang. Ze ging braaf aan - en van boord als we dat vroegen. Bij een aanlegplaats ging ze wel steeds verder bij ons vandaag maar kwam direct terug als we er iets van zeiden. Helaas ging ze erg fel te keer toen een jonge onbezonnen Labrador ons kwam storen. In de boot kon ze speuren naar eenden en meerkoeten, ook zag ze diverse honden onderweg. Als honden naar haar staren gaat ze keffen, anders is ze netjes stil, of een beetje binnensmonds "roef, roef".
