Eerst een paar foto's en dan een paar terugblikken.
Voor €0,20 cent kocht ik een handpop die een aap kan voorstellen. Ceres is er helemaal gek mee. Tot nu toe kauwt ze de "extremiteiten" er niet af.
Normaal reageert ze niet op de televisie, ook niet op de Ceasars met blaffende honden. Maar een DVD met Texelse vogels vond ze zeer intrigerend.
In bad, ze geeft een prachtige "check-look" (oogwit) naar Paulus
die achter haar staat met de gieter.
En hier is ze op haar gemak.
Een wandeling op de Renderklippen, de heide bloeit prachtig maar de camera stopte er mee na deze foto. In de volgende blog komen de foto's van een tweede wandeling op de hei.Nu verwerk ik de aantekeningen die ik afgelopen 3 weken maakte. Begin augustus is ze 6 maanden. Ik heb het gevoel dat het heel goed gaat en toch ook weer niet. Ze blaft vaak zachtjes, "roef, roef" als ze iets spannend vindt. Ze is snel van slag als het net even anders is dan normaal. "Roef, roef" tegen de stapel boodschappentassen die over de rand van het aanrecht steken.
"Roef, roef" tegen een wandelaar in de wijk.
Haar zelfbeheersing tijdens mijn ochtend gymnastiek is goed. De bench deur staat open, zij blijft erin, ook als ik even wegloop. Maar haar zelfbeheersing bij het konijnen voeren (bij de buurvrouw) is veel minder en vraagt om enorm goed opletten door mij. Het verbaast me dat de konijnen nooit ontsnapten omdat het deurtje nog openstond terwijl ik Ceres weer achter de lijn dirigeerde.
De zelfbeheersing als ze een andere hond ziet wandelen is ver te zoeken.
Niet trekken aan de lijn gaat OK, maar niet voorbij de as door mijn schouders gaan is knudde. En als ik click voor de goede positie, schiet ze na de beloning meteen 40 cm naar voren wat contra productief werkt. Wandelen zonder trekken aan een slappe lijn met de musketonhaak naar beneden hangend is misschien wel clickerend te verkrijgen, maar een lijncorrectie door achteruit te lopen is erg inefficiënt.
Wat wel redelijk helpt is af en toe een cirkel linksom te lopen, daarbij wordt ze door mijn benen achter mijn schouder as gedwongen. En verder loop ik vaak vlak langs muurtjes, paaltjes, fietsen en andere obstakels.
Dan dat plas gedoe. Het heeft HEEL veel tijd gekost voordat ze naast een trottoir band in struikjes plaste. Maar goed, recentelijk leverde het me wel voldoening dat ze tussen de hoosbuien toch even naast de auto op zo'n plek plaste, en recentelijk in de stad Utrecht kon ik het ook voor elkaar krijgen haar te laten plassen op de plek die ik wilde. Ontlasting wil ik niet meer in de terrastuin, maar af en toe wordt het me te veel en ga ik niet nog een derde maal met haar aangelijnd naar een andere plaats om het daar te laten doen.
Af en toe rommel ik ik met voer en beloningen. Het is onvoorspelbaar wanneer ze voor welke beloning wil presteren. Soms week ik haar eigen brokjes in een leverpapje, soms week ik Frolic ringen die ik eerst in achten snij. Soms vindt ze trainer botjes in drieën geknipt lekker en meestal vindt ze trainer stripjes lekker. Soms werkt het, soms niet, meestal afhankelijk van de prikkels uit de omgeving.
Het weken voorkomt het kauwen dat het tempo uit de oefeningen haalt.
Ze sloopt bijna niet, ze is veel minder in de bench, maar dat motiveert niet echt om iets te doen dat ik graag wil, dan is ze niet vooruit te branden. Op andere momenten heb ik er helemaal genoeg van en dan rent zij als een gek door huis en tuin. Dit was twee weken geleden, ik ben iets minder gaan voeren, nu "werkt" ze weer beter.
Kortom: ik weet welk honden gedrag ik graag wil verkrijgen, maar ik ben niet altijd even zeker over der route er naartoe.
De kauwstaafjes slingerden afgekloven, onaangeroerd, in huis, nu zaag ik ze door en zijn ze sneller verdwenen.
Als het 12 uur regent heb ik op den duur genoeg van het gegoochel met een paraplu. Dan laat ik haar rennen met de zeemleren lap aan een touw en een rijzweep. Het liefst zou ik haar laten inlopen en dan rennen. Maar het wordt altijd meteen galop. Ik sleep het ding niet meer, dat haalt alle felheid in haar naar boven. Ik geef de zeem, dan holt ze weg, de zweep met het touw eraan en ik maken er cirkels van. Een poosje links om en een poosje rechts om. Het is net longeren. Een strakke draf lukt wel naast de fiets, daar ben ik mee begonnen. Niet lang en niet ver, ze doet het heel goed, bijna altijd met een slappe lijn. En net als alle vorige pups: graag snel weg van huis en rustig terug. Ik hoor van anderen dat de meeste honden dit omgekeerd doen.
Frustrerend is het terugblikken op incidenten waarbij ik me realiseer wat ik beter had kunnen doen. Altijd die keuzes: een spelletje om haar bij de les te houden, een voet op de lijn zodat ze een constante ruimte heeft, doorlopen of stilstaan, voer voor de neus of niet?
Een week geleden was ze heel vervelend in Intratuin. Bij de kassa krijg ik de bon aangereikt, ik stop het in mijn tas, zie mijn fleece vlecht en realiseer me dat ik het vervelende gedrag had kunnen doorbreken door haar met de vlecht te laten spelen. We vertrekken spelend bij de kassa, 5 minuten later realiseer ik me dat de boodschap nog bij de kassa staat. Terug gelopen: boodschap is verdwenen met de volgende klant. Ik meld dit bij de receptie en ga gedesillusioneerd, €15 armer, naar huis.
5 dagen later fiets ik er nog een keer naar toe in de hoop de dat klant eerlijk is geweest. Het is duidelijk dat Ceres een drol moet draaien, maar ze doet het nergens buiten. Uiteindelijk wandel ik naar binnen, nog voor ik de receptie, 5 meter van de deur, bereik voel ik spanning op de lijn: Ceres poept. Dit is even te veel voor me. Ik neem haar acuut mee naar buiten, bind haar aan een paal, ruim de drol op, en ga eerst maar eens in alle rust naar de receptie voor ik weer verder ga met haar. Thuis doet ze aangelijnd een plas bij de frambozen (Bravo) dan laat ik haar los. Na een poosje roep ik haar met een super beloning in mijn handen. Op hetzelfde moment zie ik dat ik haar stoor bij het doen van deel II van de grote boodschap tussen mijn Fuchsia's. Ja Ceres, beide planten beginnen met een F, heel goed.
