Ik neem veel te weinig foto's. Ik kom handen te kort. Gelukkig nam Laurens een toestel en legde enkele momenten vast. Ceres ziet haar spiegelbeeld en de fotograaf.
Vandaag sloeg ze als een poes naar de schaduwen van mijn handen terwijl ik peertjes schilde. Al eerder zagen we haar gebiologeerd door de schaduwen van mijn hoofd terwijl ik aan tafel zat. Dit soort acties stopt ze redelijk snel, maar in andere bezigheden kan ze behoorlijk volharden. Ze reageert goed op "genoeg" en iets minder op "uh-uh". "Hand-ZEN" zoals Sue dit noemt, [Ceres moet van mijn vuist met voer erin afblijven], vindt ze erg moeilijk. Ze gaat wel weg van mijn hand, dat beloon ik, maar na de beloning stort ze zich toch weer op mijn hand. Dat levert de nodige krassen op. "Mand" het op een kleedje gaan liggen gaat heel redelijk. Langer dan 2 seconden "down" liggen en wachten op de klik: ze ligt te trappelen van ongeduld met de voorpootjes. Soms vindt ze zichzelf erg knap en gaat dan vol verwachting voor me zitten in de hoop dat ze iets krijgt. Meestal laat ik me overhalen, maar probeer het af te kopen met een aai.
Soms ben ik jaloers op haar! Mag ik ook Front-line? Ik had gisteren weer een vlo. Gelukkig ving ik hem al na de eerste beet.
Vandaag fietsten we naar een kleine markt in 't Fort. Bij het lopen zocht ze nogal veel naar iets lekkers. Peuken zijn heel aantrekkelijk, gisteren liep ze een poosje met een kroonkurk en vanochtend bij een wandeling bij ons huis had ik moeite om een inlegkruisje! te ruilen voor voer. Het moet toch niet gekker worden en bovendien, waar laat ik dat ding daarna? Toch niet in mijn jaszak.
Enfin, op die markt zat ik nog een poosje op een bankje. Ze biedt het zitten spontaan aan, het liggen ben ik toch maar wat gaan lokken. Net toen ik het voor elkaar had wilde een meisje kennismaken. Op een ander moment stond er opeens een 5 maand oude Schnauzer bij ons. Een meneer met een fiets zag alleen zijn vriend en wandelde zowat door de bank.
Terwijl ik dit schrijf ligt ze al een uurtje in de mand naast de computer. Tot nu toe moesten we haar opsluiten als ze vermoeid raakte, maar het is gelukt om haar naast me te laten kalmeren waarna ze in slaap viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten