Paulus' moeder liet haar laatste pup sjorren aan een nylonkous vastgebonden aan de verwarming. Hier is een variant: een stukje van een zwart fluwelen kindershirt, een cirkel dus, waar de loodzware kruk in staat. Ze kan de kruk wel 5 cm verschuiven en gromt er ontaard bij.
Foto-sessie bij de bloeiende tulpjes onder de waslijn, al om half negen, de camera vond het nodig om te flitsen, vandaar de bleke tulpjes. Zie hoe klein zij is want zo groot zijn mijn sloffen toch niet.
Foto-sessies bij de tulpjes zijn er al sinds 2006. Hier is Soesie!
En Yelly
En Roxy!
De niet-zwarte reuen Sky en Ennis heb ik gemakshalve maar weggelaten.
In een grote tuin geeft het niet als een pup door de anemoontjes banjert.
Vandaag ging Ceres in de buggy, we stapten op de bus en reden mee tot het winkelcentrum. Daar liet ik haar los mee wandelen. Ze was een beetje timide. Het was wel het ideale tijdstip: geen andere honden, wel moeders met kleine kinderen die de tijd hadden. Ook maakte Ceres kennis met een grote man, die haar voorzichtig naderde en haar even optilde om aan zijn gezicht te laten snuffelen. Bij de dierenwinkel lukte het niet om haar langs de bak met voer te loodsen, die moest ik even weg zetten. Verder was het leuk om onder de gazen bak met varkensoren te lopen.
Het tweede bezoek aan de dierenarts verliep beter. Wel moest ik vrij lang wachten. Ceres bood spontaan aan om te zitten. Dit moest natuurlijk beloond worden. Maar vaak zitten en vaak belonen, dan vliegen de stukjes lever er door. Dus al spoedig begon ik ze eerst in tweeën te bijten voor ik haar een stukje gaf.
Ergens in de middag hadden we de eerste echte miscommunicatie. Zij wilde door het hek tussen de schuifdeuren in de kamer. Tja, het is hetzelfde materiaal als het hek in de tuin. Ze deed er een plas, deze keer had ze niet verzonnen om bij de terrasdeur te gaan staan, springen of zitten. Weer wat geleerd. En eigenlijk wel goed, want 2 ongelukjes in 7 dagen zou wel erg "super-pup" zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten