De reismand

In juli had ik behoefte aan een reismand. De eerste die ik maakte was te groot, de tweede was goed. Ze sliep er in toen we in Bergen aan Zee logeerden. Maar recentelijk gebruikte ik de mand, het meenemen was niet gemakkelijk genoeg en het opzetten al helemaal niet. Ik maakte een zak van de stof van een gevonden paraplu. Ik heb met veters, een touw en 3 knelsluitingen een permanente verbinding gemaakt tussen de 3 wandjes.Hieronder de foto's die de constructie laten zien.

 In Bergen aan Zee

De ingepakte reismand is aanzienlijk kleiner en hanteerbaarder dan

 de keukenmand, die we tot nu toe steeds meenamen.

dwergplaneet

In de NRC van 16 januari stond een artikel over Ceres.

Voor het geval de bovenstaande foto niet duidelijk genoeg is: Ceres is naamgenoot van een dwergplaneet!

De randen van de krater zijn mooi gestreept, dat doet me denken aan witte haartjes van Ceres.

Net zulke mooie fijne streepjes!

Late 2015 verhalen

Inmiddels ligt het bijhouden van de blog 3 maanden achter. Ceres likt een slagroombeker leeg, hoe comfortabel!

Van de zomer had ik een akkefietje met haar dat me lang bijbleef. We kwamen thuis met de auto, ze mocht eruit, scharrelde wat, ik bracht spullen in huis en dacht dat ze wel achter me aankwam. De telefoon ging, 20 minuten later was Ceres nog niet in de tuin. Ik loop naar de straat, roep een keer naar links en een keer naar rechts: geen reactie. Al vrij snel bedacht ik me dat ze misschien in de keuken van de overbuurvrouw zou kunnen zijn. Echter de buurvrouw is verhuisd, het huis wordt verbouwd. Ik loop daar naar binnen, er is een loodgieter aan het werk in de woonkamer, ik vraag of hij m'n hond heeft gezien. Ja! hij wijst naar de lege keuken - tuin deur. Daar staat ze. Hij had haar wel gevraagd om weer naar binnen te komen, maar ze vertrouwde hem niet. Enfin, nu woont er een hond, de deur staat niet meer open, dit overkomt ons niet meer.

Regelmatig vindt Ceres van alles te eten onderweg, dit was een een brood (in juli), soms een pizza, van de week was het een zak chips, vaak brengt ze me een verpakking zodat ik dat kan openen en haar een deel geven. Vandaag echter waren we op bezoek bij mijn tante, dan lunchen we samen. Mijn bord stond op een laag tafeltje,  tante zet haar bord op een ander tafeltje. Nog voor tante is gaan zitten zie ik dat Ceres iets in de bek heeft, laat het afgeven, een kwart boterham van tante! Ik was verontwaardigd en vergat haar iets te geven in ruil voor het afgeven. Hmm, ik hoop dat ik haar vertrouwen niet te veel op de proef gesteld heb.  En ik hoop dat ik in het vervolg eerder aan Ceres vertel dat ze ook van het andere tafeltje moet afblijven.

 Nog een foto in juli gemaakt.

Laatst had Ceres mazzel. Ik geef taalles aan vrouwen die net met Nederlands beginnen. Er wordt veel geoefend met uitgeblazen eieren die in, op, achter en naast de doos gelegd worden. Ik had ook een rauw en een gekookt ei meegenomen om het verschil in draaisnelheid te laten zien. Helaas vergiste ik mij toen ik het gekookte ei stuk tikte om te laten zien dat het gekookt was. Ai! heel snel het kapotte ei terug in het plastic doosje, allemaal niet zo hygiënisch, wel goed genoeg om Ceres een rauw ei te gunnen. 

In mijn dagboek staat HH voor huishouden. Met Ceres heb ik een HH relatie: houden van / hekel hebben aan. Dit kan dicht bij elkaar liggen. Op een middag deden we behendigheid op mijn mobiele baan op het voetbalveld. Ceres werkte fantastisch. Na het opruimen liepen we nog een rondje over de velden en langs het riviertje. Ceres is dan in een mum van tijd 3 velden ver weg, onbereikbaar en oncollegiaal en ontrouw. Echt een zeer zelfstandig, egocentrisch hondje dat niet op haar baas let, met een grote pink, waar ze haar baas omheen draait: de baas roept haar uiteindelijk toch wel een keer. Grrr.