Ik probeerde diverse strategieën maar toen ze ook een keer iemand omcirkelde en de kuiten van deze mevrouw aanstootte was voor mij de maat vol. Ik zocht hulp en heb recentelijk een uur met een honden trainer in het bos gelopen om ons te laten observeren. Ik kreeg de raad om veel meer aan te lijnen zodat ik controle heb. Ceres moet tot nu toe zitten, want samen lopen levert toch te veel getrek op.
Het nadeel is dat er in het dicht bijzijnde hondenlosbos veel bazen zijn die hun hond niet bij zich kunnen houden. Die honden komen dan af op de zalige geuren van mijn lever waarmee Ceres bij mij blijft. Dat levert een conflict, want het is erg moeilijk om te blijven zitten terwijl er een ongeleid projectiel rond ons walst. Het wegsturen van deze honden gaat mij slecht af. Een stok komt agressief over, ik denk aan een plantenspuit.
Verder kreeg ik de raad om een capsule visolie per dag te geven, daar kan ze rustiger van worden. Als een tegemoet komende hond gaat liggen of er komt een grote groep honden aan: omdraaien, conflict vermijden.
Gelukkig hebben we het hondenlosbos niet elke dag nodig, op een sportveld achter de bal aan rennen in combinatie met opdrachten zijn ook een heerlijke manier om samen bezig te zijn. Dan zet ik 14 paaltjes in de fietskar. 1,30m brede lappen met klittenband span ik tussen twee paaltjes tot hindernisjes in combinatie met het weven.
Hieronder een serie filmpjes van het weven door 6 paaltjes in een park dichtbij ons huis:
Bij behendigheid wil men dat de hond rechts langs het eerste paaltje de baan start en niets overslaat.
Als Ceres kiest voor iets anders dan gooi ik de bal niet.
Dit filmpje was lastiger te maken, want nee, tot nu toe stond er nooit iemand aan het eind van de baan!
De bal ruil ik voor brokjes.
Eerst rond de boom en dan de baan door:
Op 9 April is Ceres 2 jaar bij mij. Het is niet gelukt om de 7 niveau's van de opvoeding volgens Sue Ailby in deze 2 jaar te doorlopen. Het is wel mijn plan om daar nog eens aandacht aan te besteden maar het heeft geen prioriteit. Ik denk dat we niveau 4 met gemak kunnen doen, de laatste drie zijn toch verfijningen. De "blijf" oefeningen zijn verreweg het moeilijkste voor Ceres, en trouwens ook voor mij.
Vandaag liepen we voor het eerst anderhalf uur door de prachtige weilanden en bossen langs de IJssel bij Wilp. Ceres moet aangelijnd zijn, ik gebruik dan een flexlijn aan een tuig, dan mag er getrokken worden, wat ze bijna niet doet! Ik heb een tweede, ander model tuigje, dat ze prettiger lijkt te vinden dan het tuigje van de fietsmand. Aangelijnd wandelen is ook wel fijn, dan kunnen wij wat meer van de omgeving genieten, spechten die roffelen, zwevende, mauwende buizerds, een ooievaar cirkelend op de termiek, de eerste pinksterbloem, bloeiend speenkruid; Ceres kefte geen enkele keer tegen de andere wandelaars. Ze kon aan de flexlijn in een sloot over de bodem peddeldend afkoelen. Ze is zo lekker klein dat Paulus haar gemakkelijk kan dragen, klimmend over alle hekken.
De "bestuurbaarheid" van deze blog is inmiddels flink verminderd wat me een beetje ontmoedigt om blogjes te blijven maken. Daarnaast zullen de blogjes herhalingen gaan worden, zoveel beleven we nu ook weer niet.
Samengevat: trouwe lezers, dit was mijn laatste blogje.
