Kerst

 

Ceres voor de kerstboom.

 

Samen zijn we blij dat het weer lichter gaat worden, die avond wandeling om 19.30 uur, dat "gegroezel" in het duister, heeft mij nu wel lang genoeg geduurd.

 

O ja, onderweg kwam galop naast de fiets ter sprake. Zelf vind ik het fijner om haar te laten draven, dat houdt een hond langer vol en je hebt niet die belasting van het "standbeen". Bij galop is er na 3 poten op de grond een moment waarop er maar 1 voorpoot op de grond staat die het hele lichaam draagt. Galop is links of rechts, die zouden moeten afwisselen maar ga dat maar aan je hond vertellen.



ervaringen

Soms vraag ik me af hoe Ceres mij kan waarnemen. Ze sprong over 4 hindernissen van mij af. Daarna was er de keus links of rechts, dat moet ik signaleren. Eenmaal stond mijn lichaam te vroeg in de stand rechtsaf, ze sloeg direct rechtsaf. Verbazend!
Dit soort dingen oefen ik helaas te weinig, maar als ik het doe dan kies ik altijd voor pols hoge sprongetjes, het gaat niet om het springen, het gaat om het contact op afstand.

Meestal kan ik zeggen dat Ceres springen leuk vindt. Toch doet ze het niet altijd. Ze liep vooruit, er lag een stammetje van 10 cm hoog dwars op onze route, ze liep aan op het midden, maar toch koos ze om her omheen te lopen. Geen zin in springen? de route er omheen rook lekkerder? de omwegroute wordt door alle voorgaande honden genomen? Ik kan het niet weten.

Al meer dan twee jaar meet ik het voer af in de kelder. Een maand gelden hoor ik de deur 3x tegen het kozijn tikken. De eerste twee keren dacht ik "Paulus". De derde keer realiseer ik me "Ceres krabt aan de deur". Woedend storm ik de kelder uit, raas door de keuken vragend hoe ze dit in haar hoofd haalt en tier tegen haar dat ze die NOOIT meer mag doen. Vervolgens ga ik in alle rust opnieuw voer afmeten. Later inspecteer ik de deur, ja hoor, dikke krassen! 

Overigens is ze al ruim een maand te mager. Er is een combinatie gaande van dalende temperatuur buiten, verharen en het voer dat met de nieuwe zak iets van kleur veranderd is, en misschien ook wat minder energie heeft. Het is niet af te leiden uit de informatie.

Recentelijk wandelden we op een recreatiegebied waar ze een waterski baan hebben. Ceres vindt dat stressvol. Ze wantrouwt het, ze houdt het in de gaten, het leidt haar af, ze is er met haar hoofd niet bij als we apporteren uit het water. Maar ja, dit is nu precies waarvoor ik op deze plek ben, ze kan er echt zwemmen. Er waait een harde wind, ik moet zorgen dat ik mijn drijvende gele kluif niet verspeel.
Na 3/4 van de wandeling is er een rustig plekje, waar de goede voorwaarden zijn voor een succesvol apport. Helaas komt er een erg traag wandelende familie voorbij met twee intimiderende honden. We wachten onze tijd af en beginnen nog een keer. Steeds iets verder, en dan gooi ik te ver, ze gaat, ik moedig aan, ze gaat niet, ze aarzelt, ze komt terug. Ze gaat was anders doen. Ik vraag haar bij mij te komen, beloon dit met een lekkere brok, ze staat nu iets hoger op de kant, kan de kluif zien, ik vraag haar nog een keer om het te apporteren, ze gaat, ze aarzelt, ik moedig voorzichtig aan, ze gaat, en ja ze gaat door, ze zwemt naar de kluif, ze neemt niet de tijd hem goed te pakken bij het middenstuk, maar ze brengt de kluif bij mij! Wat een overwinning voor ons beiden. Ik ben enorm blij en spring meteen op de kant om weg te gaan. Dan bedenk ik me, het lijkt me beter om af te sluiten met nog een keer een simpel apport op korte afstand. Ceres doet dit natuurlijk prima en daarna wandelen we verder. Ze schudt veel water uit haar vacht. Ze gaat lekker racen uit pure vreugde, we trekken samen aan de flos. We hebben ons samen door een heel moeilijk moment geslagen, dit was een bijzondere ervaring!

 

Ceres ligt graag op de stalen van het marmoleum,

straks ligt de hele keuken bedekt  met dit heerlijk materiaal.

 

hoepel

 

Ceres is 3,5 jaar, af en toe verzin ik opdrachten om ons samen bezig te laten zijn.

 

 

 

belonen om naar de hoepel te gaan

 

 

er in staan

 

 

ze wil gaan liggen, dat wil ik niet

 

 

dit is wel wat ik wil

 

 

 

en dan het verzoek om eruit te gaan.

 

Toegepast in het park: ik gooi de hoepel een eind weg, wijs ernaar, ze gaat er in zitten.

 

Ik stuur haar rond een boom en naar de hoepel, ze gaat er in zitten. Op den duur kan ik "aan de zijlijn staan"  en haar vragen eerst rond die boom te lopen (racen) en dan de hoepel op de zoeken.

Het geeft voldoening als het lukt.

 

Voor wie zich zorgen maakt: Ceres is en blijft een HOND. Ze doet dingen alleen maar als ze er beter van wordt (voer/eten!) want verder amuseert ze zich prima met steeds verder van mij af te dwalen op zoek naar eetbare zaken!

 

 



zeilen

 

Ceres mocht mee, een dagje uit, naar Wanneperveen.

 

 

 Het was toch niet warm helaas.

 

Haar staartje is een prima handvat.

 

 

Ze kan ook rustig zijn.

 

's Middags lieten we haar achter in het huisje, in een haar onbekende hal. Maar 's avonds werd een sloepje gereed gemaakt. Ze liet er geen gras over groeien, sprong aan boord om deze keer niet achter gelaten te worden. Zo zag ik haar tijdens de afwas.

 

 

En zo kon ze toch nog iets zien op weg naar het ijsje.

 



Behendigheid

Behendigheid, tegenwoordig heb ik een body warmer aan met links en rechts een ingenaaide plastic zak om de in leverpap geweekte brokken snel te kunnen geven. Recentelijk bedacht ik me dat ik haar brokken ook in karnemelk zou kunnen weken. Dat vindt ze heerlijk. Het voordeel van geweekte brokken is dat ze direct doorgeslikt kunnen worden, waardoor de brok minimaal afleidt van de zaken waar ik mee bezig ben. Nog steeds heb ik zo'n 80 brokken voor een half uur behendigheid nodig. Dit is 85% van haar ontbijt. Dat komt goed uit want we trainen tegenwoordig al om 9 uur.

Ik bestudeer de baan.

op de wip

Ik stuur haar naar de tunnel



over de kattenloop

nog een keer de wip

ze komt uit de slurf

ze slalomt door de paaltjes

en ze springt door de band.

Ik werk hard om meer een team te gaan worden in plaats van het op stap te zijn met een ongeleid projectiel. Het grootste probleem is dat ze me niet hoort als ze intensief bezig is / intens geniet. Zelf moet ik haarscherp weten wat ik van haar wil. De laatste keer was ik in de eerste 10 minuten al schor, daarna had ik mijn stem minder nodig, nu moet ik nog uitvinden wat te doen om haar in de eerste 10 minuten bij de les te houden zonder mijn stem te belasten.

Als ik het even niet meer weet, wil zij graag raden hoe het wel moet. Dus dan gaat ze lukraak alles uit de kast halen en overal overheen. In feite nog steeds waar ik in de eerste cursus ook al last van had. De oplossingen liggen altijd bij mezelf, Ceres moet dan uit de baan, en ik moet rustig nadenken. Elke week gaan we wel een stapje vooruit, voor ons beiden plezierig.

Thuis oefende ik deze week de paaltjes met maar vier stuks, in het park. We oefenden allerlei gekke dingen. Slalom uit diverse hoeken, ik rende wel of niet mee, eerst om een boom en dan in volle snelheid op de paaltjes af. Op den duur kon ze wachten tot ik aan de andere kant stond en ze na signaal door de paaltjes slalomde naar mij toe. Prachtig!

Huiselijke zaken

 

 

 Dit is een groot stuk bolletjes plastic, er zit komkommersap aan, Ceres vindt het heerlijk en likt uitbundig.

 

 In de warme dagen is het goed toeven onder de tuintafel

 

 

Een drogende, blauw vuile hondenhanddoek.

 

 

Als ik een foto wil maken van de blauwe vlekken en de gebruikte handdoek op de grond leg gaat ze er direct op liggen.

 

 

Ceres was niet om aan te pakken zo smerig. Dus ik ging met shampoo (te zuinig) aan de slag. Daarna afspoelen waarna zij ging schudden. Toch nog blauw water vloog in het rond en veroorzaakte blauwe vlekken op de stoelbekleding, en moest ik dat nog schoonmaken. De dame had in de bossen gerold en mijn wandelmaatje wist waarin: Wild zwijn drollen na een bosbessen maal. 

 

Dit is een meer huiselijk tafereeltje: ze ligt voor mijn schuurtje, in de deuropening op een van die super mooi weer dagen.

 

Een andere keer ontdek ik dat ze nat is ondanks het vijververbod. Ik mopper  "wat ben je toch een kreng" en droog haar af en vertel haar dat het toch heerlijk is dat ze niets letterlijk verstaat en geef haar een knuffel.

Soms zing ik lof! Ze ligt bijvoorbeeld rustig te wachten tot ik mijn wandelschoenen gestrikt heb. Er zijn genoeg honden die zich bemoeien met het strikken van veters.

 

Ik ben met haar aan het werk, er valt een brokje op de grond. "Ceres, nee!" Ze blijft er vanaf. "Ceres apport brokje" ze doet het!! Wat nu: wel of niet belonen??  Ik weet niet meer wat ik gedaan heb, nu ik dit typ denk ik dat ik wel had moeten belonen. In mijn aantekeningen staat dat ik haar vervolgens nog een brokje wilde laten apporteren maar dat vrat ze op. Als ik dat zou willen zou ik daar echt aan moeten werken. In de familie gaat het verhaal dat de Drents Patrijs van mijn vader een plakje cake kwam brengen dat mijn grootmoeder verloren was in de gang.  Deze hond apporteerde ook eens 13 eendenkuikens die door de kip (ze had dit nest uitgebroed) meegenomen waren in 2 hectare tarwe. Eendenkuikens horen in een slootje, maar dat wist de kip niet. Enfin, Hector haalde ze een voor een op, ze werden in een slootje gezet en de kip werd opgesloten in een ren zodat ze niet weer "haar" kuikens kon meenemen.

Zover is Ceres nog niet.

in Zwitserland

Ceres ging 2 weken met ons mee naar Zwitserland. Hotels en kamperend, ze blijkt erg gemakkelijk, het waakse bij de tent is onder controle te houden met veel voertjes. We laten haar een keer achter in de hotelkamer wat ook prima verliep. We hebben veel kilometers gelopen, meestal, los waarbij ik haar maar een keer kwijt was: ze had een boterham geroken. Terug in NL is het wel erg saai met de warme dagen.

 

Te hete hotelkamer voor een mand

 

 

 Toerist in Bern

 

Lunch onderweg naar Appenzell

De tent, geheel rechts ligt Ceres op haar rug 

 

Afkoelen 

 

Naar boven rennen

 

"Witte" moddervoetjes

 

Attent bij de tent

 

Bron gevonden

 

Bij de spoorbaan

 

Hoog in de bergen

 

In de mand in de tent

 

Hier moest ik haar wat aanmoedigen, ze had tijd nodig om te wennen aan het gespetter

 

Gat in weiland, de licht zwarte vlek met streep, links, is haar neus

 

Even omgedraaid

 

Chaos opruimen door apporteren

 

Gedragen over de hangbrug, dat kan met 8 kilo

 

 

Poseren op een rots met een waterval op de achtergrond

 

Afkoelen in een poeltje naast een woest stromende bergbeek

 

Met een gondel naar 2000m, daar is nog sneeuw

 

Gezellig tussen mijn benen op een platte steen.