Observaties

Vandaag heb ik geen foto's genomen. We werden wakker van de wekker. Ceres heeft dus doorgeslapen, bravo pup. We oefenden in de badkamer voor het ontbijt. De kleine brokjes belonen lastig, daar zal ik een poosje mee moeten leren leven. Soms voer ik uit de hand, soms schud ik brokjes op de grond, soms eet ze iedere keer een hapje uit het bakje. Ze is hier nog geen week, ik beloof mezelf steeds dat ik over een paar dagen structuur zal aanbrengen in het oefenen.

Ze zit graag, aan mij om het wachtwoord "zit" vaker te gebruiken. Zelf gebruikt ze zit om iets gedaan te krijgen: water drinken, naar buiten om te ontlasten, aandacht, troost (als je moe bent voel je je niet lekker). Ze gaat ook redelijk makkelijk liggen, vandaag bood ze ook een keer "plat" aan, dus dat hebben we meteen een paar keer herhaald. We oefenen het aanraken van mijn vingers met haar neus, dat is lastiger, want voor ik het weet heb ik geclickt voor een aanraking met tandjes. Verder ziet ze het soms als een uitdaging om met poten te maaien en ook redelijk vaak ziet ze twee uitgestoken vingers als een uitnodiging om te gaan liggen. Aan mij om nauwkeuriger te belonen.

We fietsten naar een flat voor ouderen. Dat vond ik zelf nogal spannend en had behoefte aan een spiegel om haar in de gaten te houden. Ik had geluk, de helft van de fietstocht was met de zon in mijn rug. Ik zag mijn schaduw voor me en zag steeds het ronde kopje met twee punt oortjes, links of rechts naast me uitsteken. Op de terugweg voelde het al vertrouwder. Ze zit ook wel achterste voren te kijken. Bij de flat kregen we van meerdere mensen aandacht, ze gedraagt zich soms gereserveerd, dan leg ik wat brokjes in de hand van de ander, en soms is ze redelijk open. Ook daar is ze bereid om voor me te gaan zitten, eigen voer als beloning. Thuis liepen we nog een heel klein rondje. Daarna sliep ze uitgebreid.

's Middags een autoritje naar een tuincentrum. Ze liep met me mee en was soms onder de indruk. Ik kocht een waterbak om in de bench te hangen als waterpunt in de kamer. Ik vergat om een kluifje te kopen. Thuis liepen we via de voortuin naar het terras. De deur stond open, ik was haar snel kwijt, liep naar binnen, de deur naar de gang stond ook open, maar noch daar noch in de keuken een pup. Kleine paniek, ze lag op het koelste plekje in de huiskamer: achter de mand. En daar lag ze uren lang, tot ze onder de kast verder sliep. Het was misschien iets te veel van het goede geweest.

Aan het begin van de avond speelden we beide met haar. Ieder een bakje met mini stukjes lever en ieder een clicker. Paulus riep met hoge stem "prrrr puppy" clickte voor de reactie en beloonde met lever. Daarna negeren en was het mijn beurt. Reeds na 3 keer heen en weer begreep ze het spel, toonde eigen initiatief dus zodra ze onderweg was werd het "Ceres, hier" click, lever.

Deze oefening komt uit de thuis training methode van Sue Ailsby, een Canadese dame die de methode ontwikkelde en tevens een logboek schreef over de opvoeding van haar hulphond Stitch. www.dragonflyllama.com Ik heb niet de gehele bibliotheek gelezen, maar deze methode is voor mij tot nu toe de beste.

Er is een Nederlandse groep mensen die haar methode vertaald heeft, dit is te vinden op de mailinglijst van de Nederlandse clickergroep bij Yahoo. Sandra Hurkmans, drijvende kracht achter deze lijst heeft haar eigen website met een verslag van de opvoeding van haar hond www.doghouserock.nl

En nu nog de observaties: Ik zit op een laag stoeltje op het terras in een perfect warm zonnetje. Ceres scharrelt achter me. Links op het uiterste puntje van het terras slaat een zanglijster een huisjesslak kapot en eet hem op. Ceres heeft het gehamer gehoord en gaat rustig op onderzoek uit. Ze hapt wat in een stuk schaal, snuffelt uitgebreid aan de grond en duwt dan zeer geroutineerd haar nekje/schouderblad in het geurtje. Vervolgens vermaakt ze zich, languit liggend, met de andere stukken schaal.

Wat later hoor ik haar heftig grommen onder een stuik muurbloemen. Ik zie haar ook iets (vogelschedel?) in de bek hebben. Ik ga naar binnen om een ruilbrokje te halen voor het geval ik het nodig heb maar het blijkt een gekiemde eikel te zijn.