Samen een broek gekocht

Een hele week achter de rug en maar twee foto's. Ze vindt de twee tijgertjes prachtig speelgoed, 3 van de 4 oortjes zijn er af en nog zien ze er schattig uit. Verder amputeert ze voorpoten. Ik raakte de tel kwijt en weet niet of ze een vulling opgegeten heeft. Vandaag kon ik nog net op tijd twee cm "bovenpoot" uit haar keel vissen. Nu heb ik de beestjes maar een poosje in de kast gelegd.

We hadden Inge met de Griffons op bezoek. Voor onze lunch was het iets onrustig maar de kennismaking met deze honden verliep prima. De Griffons knaagde van de dikke botten een paar cm zodat Ceres hier weer mee verder kon gaan.

Ik observeerde dat ze niet meer zo gretig voor haar brokjes werkte en zocht een oplossing: een half uur weken zodat ze geuriger en gemakkelijker door te slikken zijn. Dat bleek een goede vondst, nu gaat het weer stukken beter. Net als bij Roxy heb ik me laten verleiden even van Sue's pad af te gaan. We zijn begonnen met serieus netjes apporteren, methode Shirley Chong. Paulus en ik clicken en geven de beloningen om de beurt en een van ons geeft de nieuwe "dumbbell". Ik vond er een bij de hondenwebshop, deze is 80 gram en past goed in haar bekje. Mijn aangepaste houten dumbbell is niet goed van vorm, dit is beter. Ze pakt de dumbbell op tot haar eigen neushoogte. Nu gaan we werken aan de goede landing in mijn hand.

De dame heeft haar eigen parasol als het warm is en ik de grote parasol te veel werk vind. Tweede Pinksterdag pasten Paulus en Martha weer op haar. Ze kreeg de vrijheid om in een slootje te hollen en van een koeienvlaai te snoepen. Martha liet haar haar nagels vijlen op het plankje met erop gelijmd schuurpapier.

Ik volgde deel II van de kippen-clicker-workshop om mijn clicker vaardigheden aan te scherpen. Toevalligerwijs moest ik een plan maken om een hond te leren slalommen tussen mijn benen. Dat leerde ik de andere honden ook, altijd lokkend. Lokken is lastig af te bouwen, dat pleit ervoor om het "vrij vormend" aan te leren. Daartoe moest ik echt gaan zitten, nadenken en schrijven. Dit stelde ik steeds uit. In de cursus bleek het me maar 7 minuten te kosten. Inmiddels heb ik het drie keer uitgevoerd vandaag ging ze als een speer rond mijn benen! Prachtig om te zien hoe snel ze leert in drie dagen 4 x 1 minuut! De beloningsgraad kon lekker hoog zijn en dan gaat het snel.

Soms kan ik gebruik maken van het moment. Er lag een tas in de gang die ze niet kende. Ze reageerde "Funcky" zoals we dat in Naperville noemden. En ze maakte een blaf geluidje. Dat heb ik meteen bekrachtigd, ik stond er toch met voer en een clicker. Dit "luid" is moeilijk te reproduceren want inmiddels is ze toch wel aan de tas gewend. Ik had het blafje kunnen vangen toen ik aan het stofzuigen was, maar daarvan kon ik de consequenties niet overzien dus dat blafje heb ik maar genegeerd.

Dinsdagavond waren we allebei weg en was Ceres alleen thuis vanaf 19.30 uur. Dat verliep prima, evenals de avond ervoor waarbij ze juist laat in haar bench ging en wij vroeg naar bed wilden en zij weigerde nog even te plassen. Paulus vindt dit eng, ik wil die nachten toch langer maken en nam de uitdaging aan; en ja, niets aan de hand. Droge bench en helemaal niet zo'n hoge nood. We hebben overigens een prachtig dagritme. Ontbijt, 2 uur bench, een uitje, 2 à 3 uur bench, iets anders waarbij gevoerd kan worden, 1 1/2 uur bench tijdens het koken, apporteer oefening en iets anders, bench, plas (of niet), bench. Super zo'n bench, dat geeft ons veel meer ruimte.

Na een bezoekje aan de andere Inge liet ik haar in de auto, in de schaduw van het huis slapen. Na elk half uur keek ik of alles nog goed was: geen probleem.

Zo sliep ze ook in de autobench op het terras bij de lunch bij Paulus' ouders. Daar knaagde ze aan sparrenkegels dus ze heeft hier en daar een klont hars aan haar vacht. Verder bleef ze mooi in onze buurt, uiteraard wel in de schaduw.

Ha! Een paar weken geleden stelde een vriend een kritische vraag over mijn training inspanningen, of ik in de toekomst altijd zo actief zou zijn? Nee, dan gaan we bijvoorbeeld per fiets naar Tuunte waar ik een broek koop. Dan kan Ceres draven en misschien wel even ergens los. Zo deden Soesie en ik dat, dat is mijn toekomst beeld. Vandaag deden we het reeds! Ceres achterop de fiets, de dame in de winkel vond een broek die direct goed zat, 50 keer geclickt voor een slappe lijn en daarna voor rustig liggen tijdens het passen. Vervolgens lekker in het Mheenpark gewandeld. Haar eerste keer, dat vindt ze toch wel spannend. De fietstocht overigens ook, er is zoveel te zien onderweg! Thuis langdurige rust.