vier en een halve maand

Het vergaat Ceres prima, ze is bijna 4 1/2 maand oud. Vorige week heeft ze, op een hondenuitlaatplaats, gedold met een Oud Duitse Herder reu van 15 maanden. Ze vond het prachtig om achter Beagle Luca aan te rennen die op haar beurt in hoog tempo onze tuin verkende. Soms gaat het mis, Labrador Boy gaf aan dat ze hem te veel stoorde, hij gebruikte zijn tanden, Ceres gilde hard en lang. Pas een week later ontdekte ik de wond in haar vacht toen ik Frontline wilde aanbrengen. Gelukkig werd ze er niet ziek van zoals Soesie destijds. Toch zaak om een pup met pijn beter te onderzoeken.

Deze week kreeg ze in de stad een tik van een kat die haar te opdringerig vond.

Hier schroeft Dolfine de kast in elkaar, Ceres is er bij gaan liggen, op haar benen.

Sinds ik weet dat het tanden wisselen ongeveer vanaf week 17 begint is het bij deze pup gelukt om het te volgen. Inmiddels heeft ze boven en onder twee nieuwe tanden en ook de grote hoektanden komen er aan als dikke punten, ver achter de melkhoektanden. Er gaat nog veel gebeuren met dat snuitje. Daarom ben ik tijdelijk gestopt met de apporteer oefening met het blok. We doen nog wel de spelletjes met een balletje in een sok en andere speeltjes die ik kan gooien. Het gaat het gemakkelijkst met twee spelletjes, ze rent achter de ene en laat zich verleiden bij mij te komen voor het andere spelletje. Hopelijk wordt het een zelfbelonende actie, tot nu toe gebruik ik daar geen lekkernijen bij.

De training beloningen zijn soms lastig. Ze doet aardig wat voor haar eigen brokken die ik nog altijd een beetje week. Soms in water met een halve theelepel pindakaas erdoor. Vandaag wandelde ik zonder het gebruik van brokken Groot Schuylenburg in, en zat een poosje op een bankje, waar ik wat met haar oefende voor blokjes appel. Dat ging beter dan de sessie ervoor in de ochtend. Vanavond ging het weer heel goed. En soms vindt ze haar eigen beloningen zoals gisteren: een grote witte boterham in het gras van de geluidswal. Tja, dan kan ik wel inpakken.

De training locaties kunnen ook heftig zijn. Er gebeurt zoveel in een simpele straat: verkeer, vogels, mensen, Ceres heeft oren op steeltjes, maar dan niet voor haar naam. Ik hoop dat ze hier overheen groeit.

Konijn Tim is weer naar huis, hij kost me toch veel tijd en er komt weer een bezichtiging aan. In huis is Ceres geheel aan hem gewend, buiten wil ze nog wel eens een renspelletje met hem doen. Tim rent rondjes en Ceres rent 2/3 rondjes en soms gaan ze tegen elkaar in.

Tim heeft weinig te doen in zijn leven, af en toe zit hij zijn tijd uit op deze manier:

Tijdelijk had ik een groter stuk tuin waar Tim niet uitkon, Ceres was daar ook, aan de ketting met een bullepees. Tim huppelt dan rustig binnen haar bereik. Later op de dag lieten we ze nog een keer bij elkaar, maar dat werd toch een grote renpartij, waarbij we voor Tims hart vreesden. Dus dat experiment werd afgebroken en het gaas opgeruimd. Ceres heeft Tim's aanwezigheid wel misbruikt om flink door de planten te raggen, planten af te bijten en een gat te graven. Verder graaft ze in het gras naar de laatste konijnenkeutels.

Van elke pup een foto voor de orchideeën naast de Kasteelgracht.

Nou ja, Soesie was toen geen pup meer.