Deze draagbare "doos" kocht ik met korting voor €1,75 bij de Kringloop. Paulus zette Ceres erin maar stuitte op weerstand. Daarna ging ik aan de slag, "vrij vormend" clickeren en ze zat er na 15 clicks in. Helaas zijn de nog ontspannender foto's onscherp. Het idee is om haar hierin mee te nemen tijdens onze vakantie, maar dan moet deze "Beauticase for Cats" wel op onze rug gedragen kunnen worden. Over die constructie moeten we nog nadenken. Voorlopig staat hij in de gang in de weg.
Ceres werd ondergebracht bij Dorith en zat meteen achter haar konijn aan. Dus nu logeert Tim bij ons. Ik heb een poging ondernomen om hem ook te clickeren, maar dat kostte me toch te veel tijd. Eerst moest ik uitvinden hoeveel brokjes hij per dag at, welke brokjes favoriet zijn en ondertussen testte ik of hij bloemkool, wortel, paardebloem, viooltje, muur, rucola, peterselie en andere planten lekker vond: alleen de wortel.
Ik probeer hem nog wel te leren dat hij niet als een gek, krabbend, uit onze handen springt net voordat we hem neerzetten. Zijn nagels zijn pijnlijk hard en scherp.
De eerste dag zat Tim in zijn kooi in de voorkamer en hielden we het hek tussen de twee kamers dicht. Tim werd in de loop der tijd steeds dichter naar het hek geschoven. De dag erna leende ik ook de buiten hekjes. Als ze niet van ophouden weet zet ik Ceres aan de ketting.
Tim is in zekere mate wel in Ceres geïnteresseerd. Nu op dag 4 rennen ze af en toe samen, Tim rondjes en Ceres heen en weer. Tim kan vast wel ontsnappen door ons groene gaas dus ik wil ze nog niet samen los laten. Overigens was de commotie van een konijn in de tuin Ceres iets te veel en vond ik zaterdag 2 plassen in de erker.
Paulus doet een poging Tim's aandacht te krijgen. De brokjes bied ik aan in de lepel die daar achterin ligt. Daar moest hij zeer aan wennen. Ceres vindt konijnen brokjes heerlijk dus bemoeit ze zich graag met het voeren. Ze zou hem ook graag likken.
Verzorgende handelingen, borstelen, nagels knippen, vachtcontrole, werden steeds lastiger. Methode Sue laat je veel brokjes voeren, maar dan kom je niet toe aan de handelingen, handen te kort, handen ruiken te veel naar brokjes dus basta met deze methode. Het dwong me te gaan zitten en een plan te schrijven. Dat heb ik moeten bijstellen maar ruwweg komt het er op neer dat ik Ceres 3 x 1 minuut plat leg en haar los laat als er niet gesparteld wordt. Ondertussen als er tijd voor is tik ik met de nagelschaar tegen haar nagels en/of doe de andere verzorgende handelingen. Ze blijft steeds gemakkelijker liggen, maar nagels knippen is er nog niet bij. Daarvoor heb ik toch die derde hand nodig of gewoon meer tijd en dus gewoonte vorming.
We gingen samen naar Utrecht om gordijnen te kopen en te monteren in de nieuwe kamer van Dolfine. Eén plas op het dakterras en verder steeds op een "hondentoillet". Dit was een stukje gras met een heg er omheen en een vuilnisbak met een lading oud brood in het gras er onder. Reuze afleidend. Tijdens onze gang naar Ikea lieten we Ceres in de bench in Dolfine's kamer. Dat gaf mij veel rust. Weer terug mocht ze af en toe rondscharrelen, alle kruimels uit de keuken oplebberen, maar niet de vaat in Doortjes kamer aflikken. Het dakterras was tamelijk vervuild door de buurtkatten, dat heb ik eerst wel zo goed mogelijk schoon gemaakt. Katten eigenaren weten niet met welke vieze karweitjes ze de buurvrouw opzadelen (ook hier in Apeldoorn). Ceres heeft een perfecte neus, maar ik kan het zien aan de aanwezige zwarte vliegen als er naast mijn snijbiet poep ligt.
Hond in bench is werkelijk een zegen. Zo konden we, bij gebrek aan een tafel, rustig de patat op de grond laten staan, zonder dat we steeds alert moesten zijn. Een van de afgedwonden slaapjes was op de gang en konden wij de protest piepjes gemakkelijk negeren. Om half elf waren we vermoeid weer veilig thuis. Sliep het lekker met donkere gordijnen, Dolfine?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten