zaterdag 29 december 2018

Gelukkig is ze zwart.

.
Eind november hadden we geen van beiden tijd voor haar en werd Ceres een etmaal door onze oudste dochter meegenomen. Deze dochter bezocht haar schoonmoeder, ze wilden nog even wat boodschappen doen, dochter liet Ceres ter plekke achter in de woonkamer. Toen ze terugkwamen bleek dat Ceres een mand met versnaperingen gevonden had. Ze koos de crackers dus er lag een bende aan snippers verpakking materiaal. Gelukkig kon schoonmoeder er om lachen. 
Schoonfamilie vroeg om een demonstratie van een kunstje. Dochter vroeg om het zitten met 2 voorpootjes van de grond wat ze feilloos toonde. Ceres was verder niet erg knuffelbaar en snauwde grijpgrage handen van zich af. Wij waren erg blij met deze oppas oplossing.

Ceres ligt 's avonds graag op mijn schoot. Ik lag dan een flanellen laken op mijn schoot om mijn kleding te beschermen. Na 3 maanden is de lap grauw en ruikt te veel naar hond. 
Recentelijk lag de lap op de andere bank in plaats van naast mij.  Tot mijn plezier kon ik haar naar de andere bank sturen en haar vragen om de "schootlap" die daar lag van de bank te trekken en naar mij te slepen. Ze begreep het, ze deed het en daarna kon ze slapen op de schootlap op mijn schoot. 



We gingen diverse huisraad verhuizen met deze enorme bus. 



Ze paste met mand en al op de bodem van de achterbank. 
Tussen de stoelen door kon ik haar zien.


Onderstaande sticker was op het dashboard geplakt.


Was ik blij dat ik geen witte herder had, die mogen niet in deze bus!

Op naar haar 9e verjaardag in 2019.
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten