Van de week kwamen we thuis in de miezer regen. We hadden gefietst, ik maakte haar los van de springer en zag achter haar nog een knijper liggen. Eerst vroeg ik haar om achteruit te lopen, waar ze niet helemaal wilde doen maar het was ver genoeg om daarna te vragen: rechts, knijper apport. Ze deed het prompt en gaf de knijper aan mij. Top hond!
Een enkele keer poept ze op een plek waar ik moet rapen, deze keer was het onverwacht, 30 meter achter me. Ik deed heel erg mijn best om de plek met mijn ogen vast te houden, kwam daar aan, stond in de beukenbladeren: niets te vinden. Uiteindelijk riep ik haar bij me en deze keer, tot mijn vreugde, snuffelde ze nog even aan haar drol: kassa! Dit was de eerste keer dat dit lukte.
Mijn eerste hondje Susie [Soesie] leerde op achtjarige leeftijd tijdens het eten van een appel om op het bovenstaande vloerkleed te rollen. Met Ceres ben ik al jaren af en toe bezig om dit te leren. Deze week deed ik 2x een nieuwe poging. De aandacht en de clicker, daar wordt ze enthousiast van, ze haalt alle kunstjes uit de kast: bedoel je dit? nee, zo dan? maar rollen? tot nu toe niet. Zou haar krulstaart toch een rol spelen? Ze ligt wel af en toe op haar rug te slapen, heel stabiel in de vrije ruimte, dat zag ik vorige honden niet doen; die steunden dan tegen een rand van de mand, een muur of een bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten