Blaffen

Mijn schoonmoeder overleed, Ceres ging twee dagen naar het pension. Bij aankomst vroeg de pensionhoudster A of er nog bijzonderheden waren. Ik antwoordde:  "nee maar ik erger me met toenemende mate aan het geblaf van Ceres, het lijk wel of het steeds erger wordt". A brak een lans voor een blafband. Op de terugweg cirkelden mijn gedachten hier omheen, eenmaal thuis had ik  andere zaken aan mijn hoofd.
Na de afgesproken 2 nachten haalde ik Ceres op, A en ik hebben hetzelfde type lijn, ze stelde voor om Ceres op te halen met mijn lijn. Zij vertrok, ik bleef achter in het kantoortje. Door het raampje kon ik zien dat Ceres aan de lijn trok terwijl ze samen naar het kantoortje liepen.
A kwam met haar binnen, ik begroette een uitzinnig enthousiaste hond.
A vertelde wat haar was overkomen. Ceres zat met 2 andere honden in een hok, dat verliep prima. Na het aanlijnen viel Ceres uit naar de andere twee. Ik zei dat ik dat herkende, loslopend gaat Ceres gemoedelijk om met anderen, aangelijnd blaft ze heel hard en of  ze valt uit. Precies mijn probleem, een onzekere hond suggereerde ik. Daar was A het mee eens. Ze vertelde me dat ik vroeger heel strikt was tijdens het aangelijnd lopen, geen spanning op de lijn. Bij binnenkomst had A gezien dat ik die spanning nu wel toeliet. Volgens haar is dat onduidelijk voor Ceres juist omdat ze zo gewend is aan een degelijke training en leiderschap. Zonder leiding neemt ze eigen initiatief door hard keffen, mijn gestreste reactie maakt het mogelijk alleen maar erger.

Sindsdien ben ik weer heel rechtlijnig en sta ik op mijn strepen, het is een wonder hoeveel effect dit heeft op Ceres. Ze is een stuk kalmer als er een  andere hond in de buurt is.  Vandaag liepen we redelijk ontspannen een andere aangelijnde hond tegemoet op een smal pad. Het passeren verliep vlekkeloos. Overigens was dit ook duidelijk de wens van de andere eigenaar. Ik ben benieuwd of dit stand houdt en of ik fietsend ook meer leiding kan nemen.