In november zag ik dat iets haar stoorde tijdens de wandeling. Het zat in haar vacht. Ik zocht naar het probleem, het bleek een wesp te zijn die ik niet gemakkelijk kon verwijderen, die haar stak wat pijnlijk was, wesp er toch uitgekregen, daarna vluchtte ze terwijl er een auto aankwam, op de zandweg. Soms zit het niet mee.
In december vond ik een volgezogen teek in de keuken, een week na het toedienen van het maandelijkse anti beestjes middel.
In september zat ze met haar kop vast in een vormvaste plastic zak. Ook hier een auto, maar deze dame gaf ons wel de tijd en de ruimte om de kwestie te regelen.
In maart verloor ik het tuig waarmee ze in de krat op mijn fiets zit. Bij thuiskomst ontdekte ik dit, er zat niets anders op dan de route nog een keer te fietsen, nu zonder Ceres. Halverwege zag ik in de verte iets zwarts liggen op de weg. Dat bleek inderdaad het tuig te zijn, dus ik was blij dat ik was gaan zoeken. Helaas, het bleek dat er een auto overgereden was: alle gespen stuk.
Laatst hoorde ik voor het eerst, en voorlopig ook voor het laatst, een zucht. Ze lag op schoot, na lang bedelen, en was kennelijk tevreden. Mijn eerste hond zuchtte heel vaak.
2 weken geleden gingen we per trein opstap. Het eerste half uur werd ze 4x wakker, heel onrustig. In Amersfoort bond ik haar vast aan een buis, waardoor ik even rustig kon bellen, (er was een trein uitgevallen). Ceres vond uit dat ze de lengte van de buis bij me vandaan kon gaan en ontdekte aan de andere kant van het glas een meneer die een eierkoek at en heel veel morste. Ze was zeer gefrustreerd dat ze daar niet bij kon komen. Vervolgens in de Sprinter viel ze steeds in slaap net voor het volgende station waarna ze bij het remmen al weer wakker werd. Pfff plus een conducteur die niet wilde geloven dat hij deze hond geen vriendschap af kon dwingen. Pfffff Voor mij en Ceres allemaal heel stressvol.
Enfin, deze week was de treinreis ietsje makkelijker.
Tijdens de dagelijkse uitjes ging ze steeds verder bij me vandaan. Nu heb ik me voorgenomen dat ik haar aanlijn als ik in gesprek raak. Dan hoef ik niet op haar te letten. En verder heb ik nu gedroogde stukjes runderhart bij me, daar wil ze wel wat vlotter voor terugkomen. Met een omgeving met overal brood, koeken, chips kan ik moeilijk concurreren. Recentelijk nam ze het bot, een rib, mee naar mij, waarna ik het ruilde voor een stukje hart.
Naast mijn fiets, waar alles op en aan zit.
Op de fiets met nieuw tuig.
Aan de flexlijn tussen de Pinksterbloemen. Hier liepen 2 weken geleden 4 hazen,
ik wil niet dat ze daar achteraan gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten