water

Ceres vervult soms een reddende engel functie. We werden door een hoosbui overvallen, Ceres vond het niet echt leuk. Toch zag ze een bijna verdronken postduif op het trottoir in onze straat. Ik waarschuwde de buurman, die ontfermde zich over de duif.

Ceres gedroeg zich vreemd bij de vijver, ik ging kijken. Er spartelde een vis hulpeloos in een laagje water op een waterlelie blad. Ik keerde het blad om, de vis zwom weg.

Ceres houdt van apporteren uit het water. We wonen een halve kilometer van een vijver. Het is fijn als niet in het water springt, dat is gevaarlijk, want dan kan ze niet uit. Gelukkig springt ze nooit. Ze durft wel met twee pootjes op een enorme boomstronk in het water te staan. Ook gaat ze drinken via eenden trapjes:

Maar ze zwemt niet weg, na een poosje keert ze om op de glibberige schuine plank.

Hier heeft ze het apport van de rand opgepakt en heeft nog niet besloten of ze het naar mij zal brengen.

Het apport zit aan een koordje, dan raakt ik het niet kwijt.

Soms stapt ze bij het omdraaien naast de plank, dat is onprettig. Ik help haar terug op de plank.

Direct daarna gaat ze toch het water in om het apport te halen.

.

Ze wacht op haar beloning.

Hier zie je dat ze achteruit het water uitkomt.

Achteruit het water uit lopen is moeilijk. Ik zou zo graag willen dat ze van de plank af gaat, zwemt, omkeert en recht het water uitloopt. Een paar dagen later heeft Martha in het water gestaan om haar meer vertrouwen te geven. Het lukte niet. Ook heeft Martha haar 3x een stukje de vijver in gedragen en 4 meter terug laten zwemmen. Ceres nam onderweg ook het apport mee, maar zelfstandig de plank verlaten: nee. Martha liep zwemmersjeuk op dus we herhalen dit niet meer.

Hier is ze afgeleid, en kennelijk vind ik het grappig.

De reden om haar hier te laten apporteren is dat er wel eens een bal in het water valt. Ik gooi niet betrouwbaar en Ceres is ook wel eens afgeleid. Zo liet ze een keer een bal in de vijver vallen omdat het erg lekker rook op de rand. Ik holde naar mijn fiets om de ballenwerper te halen, om een langere arm te hebben. Helaas, de wind blies de bal buiten mijn bereik, maar de bal kwam nooit aan de overkant. Na 4 dagen was de bal weer meer aan de kant, hij lag vast in rommel waaronder een heel lange tak. Die kon ik pakken en met wat gepruts kon ik de bal weer binnen halen. Het is maar waar je lol in hebt!

Met dank aan de Roemeense jonge vrouw die de foto's voor mij nam.