5 dagen na het telefoontje met de assistent van de dierenarts vond ik toch dat Ceres niet normaal uit haar ogen keek. Vrijdagmiddag half zes waren we aan de beurt en eigenlijk kon ik niet goed aangeven waarvoor ik kwam. Ik woog haar(7,3 kg), ze moest stil zitten, ze keek naar mij, op dat moment zag ik weer die toegeknepen ogen, net een Chineesje. Dus ik zeg: "kijk, daarvoor kom ik". Ze werd nogal snel onderzocht, ze was niet op haar gemak en de uitslag was "Uveïtis". Dit is een aandoening IN het oog, modderbaden en andere uitspattingen hadden er niets mee te maken, het is pure pech. Twee injecties (antibiotica), een pillenkuur (2x daags 2 pillen) en 3 keer daags de ogen met CAF behandelen. Dit is een soort gel dat je op de oogbol druppelt en dat direct uitvloeit. Het is fijn spul maar Ceres denkt daar anders over. Ze moet er niets van hebben, ze zet onmiddellijk haar hakken in het zand. Voor mij is het gemakkelijkst als ik haar op het aanrecht zet. Daartoe probeerde ik haar op haar gemak te stellen met een mat met voer.
Tamelijk eng, en waarom moet ik OP een kleed staan?
Om minder uit te glijden, sufferd.
Is dat voer??? Ja!!!
Ze eet liever uit de hand, maar dan kan ik geen foto's nemen.
De pillen vindt ze lekker, dat is makkelijk.
Vertrouwen groeit langzaam en eigenlijk vertrouwt ze mij helemaal niet meer. Zelfs de keuken wordt argwanend betreden. Zij kan niet weten dat die druppels maar drie keer per dag nodig zijn. Elke keer dat ik haar in de keuken roep is een strijd.
In het begin liet ik haar bijna alles eerst eten en dan de druppels. Vervolgens deed ik de druppels midden in de voersessie maar langzamerhand heb ik weinig geduld om eerst weer brok voor brok te beginnen. Als ze de druppels vreest is er weinig met haar te beginnen; nu geef ik de druppels als eerste, dan zijn we er maar vanaf.
Hier de laatste brokjes die ik op het richeltje legde.
Ziek of niet ziek, we namen haar mee om een paar stadse boodschappen te doen. Dat ging vrij goed. In het hondenlosbos wilde ze niet gaan zitten voor het loslaten. Nu heeft Paulus ook een keer ervaren, een hond die iets weigert. Irritant. Nou ja, dan maar niet los.
Ze ging mee naar een kazerne met ateliers voor kunstenaars. Gebrek aan duidelijke leiding door ons: een plas op de vloerbedekking. In het Deelerwoud, althans op de hei, rende ze van plas tot plas om uitgebreid te genieten van de modder. Het lijkt erop dat ik een varkentje gekocht heb.
Ze ging mee naar de maandagochtend markt: ze loopt teveel te snuffelen: tijd om te gaan speuren. Donderdag zal ik er eens mee starten.
Vandaag ging ze met me mee met Dorith en de honden naar Bussloo. Twee vrouwen, 3 honden in de auto. Ongelooflijk zoveel als ze daar rond rent. We wandelden eerst ver van het strand, om haar droog te houden, tot ze een modderbad nam, dus toen wandelden we maar dichter bij het meer, zodat ze weer schoon kon worden.
Vorige week nam ik haar mee naar Academie de Poll. Ik liet haar los in het gebouw. Na een uur en drie kwartier scharrelen ging ze eindelijk bij mij liggen. Deze hond heeft ERG veel energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten