In oktober was het kennelijk nog warm genoeg en de moeite waard
om even te gaan zwemmen in de rivier.
Dit is geen fijne plek om te apporteren zoals we dat vroeger deden, jammer.
Dit is een bootinlaat met heel gladde stenen.
Daar gaat ze!
En leert weer om, altijd een rondje naar links.
De aankomst.
Daar hou ik mijn hart vast, want nu moeten haar pootjes een druipend natte hond dragen over gladde stenen met nare gaten.
Schudden en dan verder naar boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten