Kijk hoe vredig ze hier ligt. Moe vochtig en warm en in onze buurt.
Dit na 2 spannende uren waarin ik haar kwijt was.
Ik liep met haar en kleinzoon ons wekelijks maandag rondje. Ceres was al vooruit gelopen naar de enige plek waar ze in de Eem kan zwemmen als het water niet extreem hoog staat. Toen wij daar kwamen kwam zij net uit het water. Schudden en zo en weer lekker lopen. Zij stond minder vaak stil, ik verloor haar uit het oog.
Eenmaal bij de boom, waar ik haar verwachtte, zaten kleinzoon en ik op het bankje, niet lang, ik wilde haar bij me hebben. Vanaf dat moment was ze weg, aan iedereen vragen, niemand had haar gezien. Ik bracht kleinzoon bij zijn tante en leende haar fiets om te zoeken, de route terug. Ik vroeg een bootje om naar het water te kijken, het bootje voer gelijk op met mij op de fiets. geen hond.
Thuis: partner boos en ongerust gaat haar zoeken. Ik zorg voor 2 kleinzonen en bel de dierenarts. Daar blijkt dat na de verhuizing ons telefoonnummer niet gewijzigd is. Dat gaat de dierenarts regelen. Eerst was ik nog kalm maar dan komen ook de doemgedachten langs. Net op het punt dat ik verzin om ook de dierenambulance te bellen hoor ik Ceres blaffen. Ze staat bij de achterdeur, ik laat haar binnen en ze holt naar haar mand. Partner en dierenarts gebeld dat ze zelfstandig naar huis gelopen is.
Partner vertelt dat hij een dame sprak die vertelde dat Ceres een poosje met haar meegelopen was en daarna van haar scheidde,; inderdaad, in de richting van ons huis. Ze is een weg overgestoken waar auto's hard rijden.
Enfin, alles beter dan doodgereden of verdronken, maar haar loslaten als ik aandacht heb voor anderen is er niet meer bij. Baas praat = hond aangelijnd. Jammer, want een losse hond is voor mij de leukste en makkelijkste hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten