In de tijdelijke situatie I

Voor ons drieën is het huidige bestaan vrij ingewikkeld. We wonen in een "boshuisje", weinig plekjes zon om in te liggen. De was wordt hier ook niet droog, dus we wandelen heel wat keren 200m naar een gebouwtje met een wasdroger in de kelder. Ik wil dat ze buiten wacht, ze moet aangelijnd zijn, dus ik heb een heel dun pennetje van de metselaar onder een struikje staan. Dan zet ik haar daar aan vast bij gebrek aan een paaltje. Ceres gaat tegen haar zin hier naar binnen, soms denk ik dat ze geen zin heeft in de geur van het rottende hout laag bij de grond waar zij leeft. Enfin, nog 7 weken, dan verhuizen we naar ons verbouwde huis. Ondertussen gaat ze mee naar de keuken firma en andere bedrijven. Dagelijks struinen we hier door de bossen en zandvlakten. Eerst had ik mijn mobiel nodig om niet te verdwalen, nu ken ik het gebied. 

 

Op haar achterpootjes, dit doet ze omdat ik het vraag om de foto te kunnen maken. Een heel enkele keer doet ze dit uit haar zelf om onze aandacht te trekken.

Onderweg

Hier ligt ze, in de schaduw van wat struikjes, geduldig te wachten tot ik klaar ben met mijmeren en uitrusten van de een na laatste verhuizing, naar dit gebied met tijdelijk boshuisje.

Leuk kunstje, deed ze vroeger graag, maar zo'n verweerde boomstam is gevaarlijk glad voor haar. Ik doe het niet meer. 

Bij de plissé raambekleding die we uiteindelijk niet gekozen hebben. Ze lag er erg braaf ook als mensen praktisch over haar heen stapten. De vloer was wel een beetje vuil van het opgespatte water met straatmodder dat op haar buik verzamelt als het regent.

De vlakte om over te zwerven en om af een toe een stok te planten om haar er omheen te sturen. Oh en ook met sporen van zandhagedissen. Ik heb er een keer een gezien, tot het moment dat Ceres bij mij kwam, helaas van de verkeerde kant. Ze struikelde er bijna over, de hagedis maakte dat hij/zij wegkwam.