soepgeur

Hieronder staan een aantal foto's die een vaag beeld geven dat je Ceres rond een krukje kunt sturen waarop een bakje met voer staat. De fotograaf lette alleen op de hond, dus ik ben onthoofd.

Ze laat het voer geheel met rust en loopt er zo snel mogelijk weer terug naar mij om wat brokjes van haar ontbijt te krijgen.

In de tuin kan ik goed met haar werken hoewel ik gisteren verrast werd door een weigering te gaan liggen. Ik weet nog steeds niet waar dit aan lag in die situatie.

Ik beleef diverse dingen met haar. Vooral als ze los loopt.

Tijdens een van de fietstochtjes stuurde ik haar van linksachter naar rechtsachter. Maar toen ik in een halve seconde mijn eigen hoofd 180 graden gedraaid had was ze weg. En lang ook. Ik kon het niet waarderen. En toch beloon ik als ze dan eindelijk komt. Ik stond niet meer op de plek waar ze verdween dus ik weet niet waar ze was. Ze eet de brokjes uit mijn hand en uit ervaring weet ik dat mijn hand dan wel eens stinkt naar hetgeen zij gegeten heeft. Honden zijn viezeriken, lees Stephen Buddiansky, gelukkig voor mij wat het deze keer een soepgeur!

Een andere keer verdween ze tijdens het apporteren van de bal in de Rhododendron struiken bij Orpheus. Toen kreeg ik het benauwd, stel je voor dat ze daar de straat oversteekt.

Tijdens een uitje met Paulus stak ze wel de straat over om te buurten bij een Teckel. De eigenaar van de Teckel merkte op dat je wel van "haardkleedjes" moet houden om dit gedrag toe te staan. Nee dus, nu zet ik haar af en toe weer aan de 6 meter lange lijn. Soms wens ik de lijn 10 meter lang, maar dan moet ik zelf weer meer knopen uithalen.

Dit is aan het Heerderstrand. Langs de rand van het water ligt 2 meter brede strook ragdun ijs met gaatjes. Het kraakt als Ceres er in loopt en water komt door de gaatjes omhoog. Ik vind het een interessant verschijnsel, zij niet.

Zo hoort een hond zich te gedragen. In het zonnetje, in alle rust de omgeving observerend. Helaas trok ze alle steeketiquetten uit mijn opgepotte Fuchsia's en kauwde ze aan gort. De hulphonden deden het ook. Dus Ceres heeft nog een kleine kans om...... En ja, recentelijk verloor ik een stenopotlood dat ze spontaan keurig opraapte. Maar als ik er niet bij ben..... vanavond nog trof ik haar kauwend op een plakplint van het parket!

Laatst was er een bot verdwenen, ik vermoed dat het in de vijver gevallen is. Ze knaagt graag op deze planten aan de schuine rand. Uiteindelijk kocht ik bij de Kringloop een kussentje dat ze soms gebruikt en nog niet kapot gemaakt heeft.

Het buikhaar is voor 50% terug, ik hoorde verhalen dat het een half jaar duurt of juist maar 6 weken voor je er niets meer van kunt zien. Het zal er tussen in zitten. Vorige week liet er veel ondervacht los.

Soms ligt ze nog in "kikker houding".

Zo kan ze ook gedragen worden.