ooms en tantes

Ceres is bijna 5 maanden, nog 10 dagen! Ze begint echt een hondje te worden. Hoewel ze watervlug is wordt ze ook iets rustiger. Een beetje meer ZEN, welnu, dat probeer ik ook regelmatig te oefenen. Ze kan blijven zitten en liggen terwijl ik in haar buurt rondren of juist stilsta. Ze volgt niet meer de trap op. Ze blijft in de keuken liggen terwijl ik de trap in de garage opberg. Ze komt snel als ik haar roep. Heel soms gaat het mis. Ik riep haar, ze lag, zichtbaar, onder de tuintafel, maar ze kwam niet. Ze at een boterham! Er wordt hier in de buurt zoveel brood (weggegooid) aan de vogels gevoerd dat het hier brood regent. Tja, daar is voorlopig geen training methode tegen gewassen.

Ceres is een nichtje geworden, of anders geformuleerd, er zijn ooms en tantes geboren. Ceres' oma Hymke heeft haar laatste nest: 2 reutjes en 7 teefjes! En ze heeft maar 6 tepels. Dus Eveline heeft het nog iets drukker. De kleinste woog 100 gram.

Met grote regelmaat fietsen we. Samen met Paulus heb ik haar geleerd dat ze moet zitten. Anders wiebelt het te veel en is er teveel onrust achter mijn rug. In het nieuwe tuig loopt ze ietsje onderdanig waar ik gebruik van maak door haar los mee te laten lopen naar de fiets. Met dit warme weer gaan we vaak 's avonds even naar de geluidswal.

Ze geniet zeer van haar bad buiten, maar wil er wel graag schoon water in hebben. Dat had ze vandaag niet dus ging ze knoeien met water in de vogeldrinkbak. Daar kan ze alleen bij als ze op haar achterpoten staan. Binnen maakte ze een bende met de grote waterbak waar ik dan een kleinere in zette. Die kon ze gewoon meenemen, dus einde verhaal, alleen een grote bak met een bodempje water. De eerste keer stak ze na het drinken de voorpoten in de bak. Gelukkig kon ik meteen streng optreden en de volgende keren belonen voor het weglopen bij de bak zonder eerst de poten gewassen te hebben.

Ze kauwt erg graag op stof, dikwijls zie ik bloed, de afgelopen 24 uur hing een grote onder hoektand opzij in de bek, maar is er nog steeds niet uitgevallen.

Als ze Dobby uitdaagt is ze erg kefferig, en ze wordt ook waakser op geluiden, dus de deurbel wordt weer vaker geluid.

Het voer verdeel ik nu over 3 maaltijden. Het ontbijt gebruik ik op een stil pleintje waar ik allerlei oefeningen kan doen. Dat werkt voor ons beiden prettig en ik zie tenminste vooruitgang. Het pleintje heeft een cirkel vormige bloembak in het centrum, daar kun je eindeloos omheen lopen zonder nieuwe afleidingen. Heerlijk. En ik kan oefenen te lopen zonder te kijken wanneer ik over Ceres struikel. Ik hield veel te veel rekening met haar.

Na de lunch gaan we opstap, en na het avondeten oefen ik soms wel en soms voer ik uit een bakje. Eerst zei ik dan "vrij", maar dat was toch rommelig, nu heb ik "smullen" maar weer ingevoerd.

Het wandelen zonder trekken werd er niet beter op. Af en toe een lijn correctie zou er mee door kunnen maar liever niet. Het streven is om samen te wandelen waarbij zij niet voorbij mijn schouders komt. X keer belonen voor de goede positie maakte er nog geen gewoonte van dus nu wandel ik weer met een stukje elektriciteitsbuis als wandelstok, lekker licht, dat ik af en toe voor haar neus zwaai om haar er aan te herinneren dat ze niet verder naar voren moet komen. Dat werkt goed. Af en toe kan ik gebruik maken van muurtjes en haar een beetje klem lopen.

Gisteren had ze vrij spel bij vrienden in de tuin. Geen herder gedrag in de vorm van mij niet uit het oog verliezen, ze is permanent op ontdekkingsreis. Maar ze volgde hun hondje niet met het badderen in hun vijver. Na deze dag is duidelijk waar we in de vakantie rekening mee moeten houden. We nemen een schaarhekje mee voor de deur van het huisje en een stukje gaas zodat het helder is wat daar tuin is.