Doof

 

Woensdagochtend 8.45 uur, we wandelen langs de rivier. Ceres loopt van me af, ik vertrouw erop dat er hier niets te eten is waardoor ze gericht van me wegloopt. Gisteren gebeurde dit 2x, van me af, oren naar voren, gestage draf, onbereikbaar. De eerste keer kon ik haar inhalen, ze was blij verrast 'oh, jij ook hier?'. De tweede keer ging ze een broodje? ophalen aan de overkant van de sloot, via het bruggetje. Deze keer liet ze zich niet makkelijk aanlijnen; deze ochtend ook niet. Helaas zal ik haar minder vaak los laten om voor mijn eigen plezier te zorgen.

De zon schijnt door haar witte haren!

Ceres' moeder

 

Kijk, Aroufke, de moeder van Ceres. Ze lijkt me minder grijs en ik zie hetzelfde prachtige snoetje.

Haar eigenaar houdt een website bij: https://www.schipperkepup.nl/

Ceres had recentelijk een dag waar ze niet at, gisteren kwam ze 4x vragen om meer voer, dat had ik nog niet eerder mee gemaakt. Gisteren was het weer warm genoeg om te gaan zwemmen, en vandaag genoot ze van een 8 km wandeling.  

Oops, 11 februari jarig!

 Ceres lange wandelingen baas keek gisteren wat haar schrijvende baas allemaal genoteerd had in de afgelopen 15 jaar, en toen ontdekten we dat ze op 11 februari geboren is. Dat staat natuurlijk ook in haar paspoort. Ik heb de verjaarskalender aangepast! Dan kunnen we haar nog 3 jaar op de juiste dag feliciteren. 

Jarig!!!

 Vandaag is Ceres 15 jaar geworden!

Ze is heel kwiek en energiek. Sinds haar ene baas bergwandelingen met een gids en een groep leuk vindt, traint hij daar voor. Dus hij loopt veel langere wandelingen, tot nu toe gaat Ceres mee. Op en neer naar een glutenvrije markt op zaterdagochtend: 9 kilometer. En dan wil ze na de lunch graag een wijk ommetje. 

In de duinen

Hier loopt ze met een kleindochter, bijna 3 jaar, in de stad.

Hier lopen we in een heel lage zon.

En dit is ergens in een bos, eind december.  Op mijn verzoek zit ze daar.

Het laatste half jaar til ik haar van de bank, ik vind het naar beneden springen te belastend voor de poten. Nu gaat  het opspringen, als ze op de bank wil niet meer soepel, dan til ik haar ook. Maar als ik op da bank ga zitten en zij ligt al in haar mand, dan komt ze er niet meer uit. Zo belangrijk is die bank niet.

Recentelijk hadden we samen plezier in het apporteren van diverse knuffeltjes. De vloer is eigenlijk te glad voor haar enthousiasme, ik zou het liever buiten doen, maar daar wil zij niet meedoen. 

schijfje winterpeen

 In oktober maakte ik een paar filmpjes van Ceres die achter een schijfje wortel aanholt. Dat bleek ingewikkelder dan het leek. Er is nauwelijks controle over de baan, snelheid en ook niet of Ceres het schijfje snel pakt.

14 jaar en nog even zwemmen

In oktober was het kennelijk nog warm genoeg en de moeite waard 

om even te gaan zwemmen in de rivier. 

Dit is geen fijne plek om te apporteren zoals we dat vroeger deden, jammer.

Dit is een bootinlaat met heel gladde stenen.

Daar gaat ze!

En leert weer om, altijd een rondje naar links.

De aankomst.

Daar hou ik mijn hart vast, want nu moeten haar pootjes een druipend natte hond dragen over gladde stenen met nare gaten.

Schudden en dan verder naar boven.

 

Kleinkind

Ceres laat zich voeren door een 2 jarige.

Ceres ging mee naar de speelgoedwinkel waar ik een step kocht voor algemeen gebruik. 

Kleinkinderen zijn regelmatig bij ons.

 We waren met de fiets en de fietskar naar het centrum gegaan. 

Hier zijn we weer thuis met de doos met step in de fietskar.

Nog even een jaarlijkse foto, hond bij vliegenzwam. Dat deed ik ook met mijn vorige hond.