Horizon

 Vorige week is Aroufke, de moeder van Ceres, naar de eeuwige mollen-en muizen velden gegaan, waardoor ik nu niet meer kan roepen 'haar moeder leeft nog!' in gesprekken over Ceres' leeftijd.

Ik ga er vanuit dat we haar nog anderhalf jaar bij ons hebben en helaas neemt de zorg toe. Af en toe is het sloop van het bench kussen nat door urine verlies, dus we moeten opletten dat ze niet na 18.00 uur kan drinken en na 20.00 uur uitlaten. Het lekt kennelijk want vanochtend had ze totaal geen interesse om alvast in de tuin te plassen. Hopelijk gaat het voorlopig goed met waterdichte slopen rond het kussen, waar ik er 2 van heb. Hiermee zit ze toch wel in een soort laatste levensfase waardoor ik het einde aan de horizon zie.

3 dagen geleden was er een misverstand tussen ons, het hek was open en Ceres was buiten, verdwenen, zonder halsband. Ik zocht eerst bij de vijver van de overburen, om te controleren of ze daar goed uit kon komen maar daar zag ik haar niet. Het schemerde. Gelukkig zei de vierde fietser, aan wie ik vroeg of hij een hondje gezien had, 'ja, daar', dicht bij ons huis. Ze kwam aanlopen, ze was nat na een vijver bad, ze rilde, wij waren heel blij dat we haar weer bij ons hadden. Bij vlagen is ze heel vrolijk, galoppeert ze en gisteren wilde ze nog wel een balletje apporteren. . . Dat was lang niet gebeurd.

Ze is inmiddels ook 3 nachten in een pension in de buurt geweest, dat is goed gegaan, in februari gaat ze nog een keer. Helaas willen ze daar geen tanden poetsen. Ik weet ook nog niet of ik haar wel 14 dagen wil onderbrengen. Tijdens de jaarwisseling kan ze mee naar een huisje op Texel waar weinig vuurwerk afgestoken wordt.

Op naar haar verjaardag in februari!

Dierentuin, vliegenzwam en zwemmen

Nieuw puntje van ouderdom: tijdens een wandeling houdt ze af en toe abrupt stil en loopt dan weer door. Net of ze van iets schrikt maar dat er niet is. 

Het voordeel van het doof zijn en ouder worden is dat ze zich niets meer van de stofzuiger aantrekt. Ze heeft op dit moment veel schilfers in de vacht; vandaag heb ik de stofzuiger met een rond borstelmondje gebruikt om de schilfers uit de vacht te zuigen.

Op een druilerige maandag gingen we naar de dierentuin. Ceres staat bij de wolventuin. Boven Ceres' kopje zie een grijze 'stok' van de afrastering die 'wijst' naar de wolf die achterin loopt.

Hier staat ze op de giraffen galerij.

Op mijn verzoek het jaarlijks poseren bij een vliegenzwam. Dit jaar waren ze reusachtig, tot een doorsnee van 17 cm.

Hier zwemt ze gelukzalig, niet wetend dat ze er straks niet uit kan komen. In de foto hierboven zie je net voor haar snuit de houten schoeiing waar ze niet overheen kan. Dit is me 2 keer overkomen. Ik doe haar sindsdien altijd een tuig aan, dan heb ik in ieder geval een handvat om haar eruit te hijsen.

 

Drinkbak

 De laatste tijd wilde Ceres alleen buiten drinken. Favoriet is een plas regenwater op het deksel van de doos met zand voor kleinkinderen, hun 'zandbak'. Die staat nu al een week in de garage, maar nog steeds loopt ze daar als eerste naar toe. Dan loopt ze door naar 'haar' drinkbak. 

Ontzettend onhandig op regen dagen, dan blijf ik aan het poten poetsen. Er zijn momenten dat ze  eindeloos zeurt om naar buiten te mogen, stuitert door het huis. Als ik dan toegeef stormt ze de deur uit. Ze piekert er niet over om binnen te drinken. Gisteren, een kleddernatte regendag, was ik dit beu en zette haar binnenbak in de buitenbak, de rand stond onder water dus het maakte eigenlijk niet uit. Ze dronk bij het stukje precies tussen binnen- en buitenbak, in de buitenbak dus.

Alleen buiten willen drinken is voor mij geen optie. Om te beginnen moet steeds gecontroleerd worden of het hek wel dicht is. Ik bleef zoeken naar een alternatief.

De voorlopige oplossing waardoor ze nu al 2x binnen dronk is: water uit de buitenbak in de binnenbak, inclusief berken zaadjes en al, op een andere plek in de keuken, niet meer naast de voerbak. 

Vertrouwd bos

 We waren een paar weken geleden even in Apeldoorn, onze vorige, nog O zo vertrouwde woonplaats. Op de terug weg stopte ik bij een van mijn favoriete honden-los wandelgebieden. Er was nog niets veranderd.

Eerst eindeloos snuffelen.

Ze houdt me toch wel in de gaten.

Er loopt een spreng door, heerlijk helder water. 

Ze ligt heel veel op haar bankje, soms erg aan de rand.

Andere 'o nee'

 Het vorige 'o nee' blijkt mee te vallen, hoewel ze soms niet wacht op het uitlaten en in de tuin plast of poept. Vorig week nam ik haar mee naar een grote winkel. Uit de auto moedigde ik haar aan om eerst te plassen op een randje grint tussen de parkeerplaatsen. Dat is al moeilijk genoeg want ze hoort mijn ‘pi-pi!' niet. Had ik haar maar een gebaar voor plassen aangeleerd. Enfin, ze plaste, we gingen de winkel in, stonden een poosje in de rij bij de balie, daarna liepen we weer maar buiten. Ik keek nog eens goed naar het model van een opgezette tent, hoor ik achter me 'hij poept'! Poep opgeruimd, man bedankt en een beetje narrig dat Ceres dan zo maar poept.

Ook 'o nee'  was de situatie vanavond: ik at aan de tuintafel en liep af en toe naar binnen. Tot 3x toe liep Ceres mee naar buiten, wilde weer naar binnen en kan niet bedenken dat ze door de terrasdeur kan lopen. Dus dan gaat ze bij het hekje aan de andere kant staan blaffen, het 'ik wil naar binnen blafje' dat ze tegenwoordig bij dit hekje doet in plaats van bij de deur. 

O nee

 7.30 uur, ik haal Ceres uit haar bench. We lopen dan naar een de groene mat. Dat is voor mij iets zachter om op de grond te zitten en voor haar om niet uit te glijden. Ze verliest veel haar, ik sta op op een borstel te halen. Als ik weer ga zitten valt het me op dat er wel 8 donker vlekjes op de mat liggen en ook op de grond liggen druppeltjes. Die haal ik weg met een stukje keukenpapier en dan geleidelijk aan zie ik door de kamer overal druppels. We laten haar in de tuin, ze scharrelt wat op het terras. Dan doet ze toch op het gras een plas. Ondertussen hebben wij gezien dat er overal waar ze gelopen heeft druppels liggen en veel bij de bench waar ze schudde. Het is dus echt urine verlies. Na de aanvankelijke schrik gedachten komen we tot het besluit om haar voortaan ‘s avonds voor het naar bed gaan nog te laten plassen. Tot nu toe kon ze 14 uur zonder een sanitaire stop, 15 jaar lang.      Nu maar hopen dat we daar zelf aan denken. 

Foto's tot en met mei.

Eind april logeerde Ceres in Utrecht omdat wij een week kampeerden met 32 natuurliefhebbers.

Kind bestudeert mieren, moeder en Ceres wachten geduldig.

Ceres ging mee met de kano. Deze had niet zo'n fijn plekje tussen de stoelen dus het was iets behelpen.

Bij deze stop dook ze meteen een modderplasje in.

De schepen zijn soms indrukwekkend groot. Ik probeerde haar te laten zitten en dan te wachten tot ze voor het schip in beeld zat. Helaas, haar doorzien helpt niet. Ze liep weg voor het juiste moment.

Hier poseert ze op een stronk met Witte bultzwammen.

 Ze slaapt veel op haar bankje, deze week met de poezen hoes.