Woensdagochtend 8.45 uur, we wandelen langs de rivier. Ceres loopt van me af, ik vertrouw erop dat er hier niets te eten is waardoor ze gericht van me wegloopt. Gisteren gebeurde dit 2x, van me af, oren naar voren, gestage draf, onbereikbaar. De eerste keer kon ik haar inhalen, ze was blij verrast 'oh, jij ook hier?'. De tweede keer ging ze een broodje? ophalen aan de overkant van de sloot, via het bruggetje. Deze keer liet ze zich niet makkelijk aanlijnen; deze ochtend ook niet. Helaas zal ik haar minder vaak los laten om voor mijn eigen plezier te zorgen.
De zon schijnt door haar witte haren!
