Ceres 6 jaar - verslag van een weekje logeren in Utrecht

Ceres is vandaag 6 jaar geworden!

Ze logeerde vorige week bij mij (Martha) in Utrecht. Ik haalde haar maandagavond samen met Karlien op. Bij thuiskomst was Ceres erg druk, maar ging snel slapen toen ik eenmaal met haar in mijn kamer was. Ze sleepte nog even met een slof (Baas, gaan we hiermee spelen?) maar toen ik iets onduidelijks gromde en de slof in een doos gooide was de boodschap duidelijk.

Naast me in de mand, maandagavond.

Dinsdag had ik als uitje bedacht dat we mijn paspoort konden ophalen bij het stadskantoor. We namen de bus naar het Centraal Station en liepen door het station naar het stadskantoor. Ik stapte met Ceres naar binnen, en meldde me aan bij de aanmeldpaal. Echter werd me toen verteld dat Ceres niet binnen mocht zijn dus dat ik naar buiten moest, maar ook dat ik binnen moest blijven om te wachten op mijn afspraak. Ik vroeg buiten een meneer die een broodje at of hij even op haar kon passen. Dat wilde hij wel. Toen ik wegliep begon Ceres keihard te blaffen, maar ik liep toch maar door. Na 3 minuten was mijn nummer nog niet opgeroepen en ben ik toch maar weer naar buiten gelopen, de meneer moest namelijk wel binnen 5 minuten weg. Ik nam haar weer over en zocht een andere oplossing: het cafe tegenover het stadskantoor was leeg, en ik vroeg of ik haar daar mocht achter laten. Dat mocht, ik bond haar aan een stoel. In het stadskantoor was ik gelijk aan de beurt en uiteindelijk kon ik haar dus met 5 minuten weer ophalen. Ik bedankte de jongen ging terug naar de bus. We namen niet de bus naar huis maar naar het dichtstbijzijnde park, waar we doorheen kruisten, en toen naar huis liepen (1.5 km). ’s Avonds ging ik naar trainen en liet haar achter in mijn kamer. Na trainen liet ik haar nog even plassen en gingen we slapen.

Slecht zichtbaar, onder het woord CLAIR staat Ceres aan een stoel gebonden. Als je de foto aanklikt wordt het duidelijker

Woensdag had ik afgesproken om met 2 vriendinnetjes van de VU naar Dierenpark Amersfoort te gaan, om daar, naast mooie dieren te zien, een vogelspin te mogen vasthouden. In Dierenpark Amersfoort zijn honden welkom, dus we vertrokken met de bus naar het station, om de trein naar Soest Zuid te nemen, en daar de bus naar het Dierenpark. Ceres gedroeg zich voorbeeldig (ze blafte wel tegen de conducteur die over haar heen hing en tegen haar praatte en aankeek). Ze liep aan een flexlijn met tuig, dus mocht trekken en ver voor me uit. Veel dieren vond ze niet interessant, tot we bij de neushoorns kwamen. Deze stonden nog binnen, en waren daardoor dichtbij, en door de open spijlen goed te ruiken. Ceres kon ze niet zien, want het was te hoog, en ze maakte duidelijk dat ze opgetild wilde worden. Op de foto zijn de oortjes van Ceres bijna niet te zien.

Neushoorn! Ceres' oortjes zijn slecht zichtbaar, even aanklikken werkt

Daarna gingen we naar de spinnen. Hier mocht Ceres eigenlijk niet bijblijven werd mij verteld, maar als ze rustig was dan mocht het misschien wel, ik zou even met de verzorgers van de spinnen moeten overleggen. Ik trok de stoute schoenen aan en dacht: als ze weg moeten spreken ze mij maar aan, ik ga niet de kat op het spek binden en het zelf vragen. Ik werd niet verzocht weg te gaan, en kreeg (met Ceres aan de andere hand) een vogelspin op mn hand. Heel apart gevoel, heel erg zacht, heel bijzonder. Na de spinnen vertrok 1 vriendinnetje en ging ik met de ander nog op zoek naar de leeuwen en hyena’s. Bij de hyena’s kun je als bezoeker onder het verblijf door het naar het midden, en zo stonden we oog en oog met de hyena, die erg in Ceres geïnteresseerd was. Ceres ging na verloop van tijd blaffen. We liepen door de volgende tunnel verder en kwamen bij een toren waar we uitzicht over het verblijf hadden. De enige weg uit te toren was een glijbaan. Ik had geen zin om terug te lopen en besloot te kijken of Ceres met mij eraf durfde. Dat durfde ze! Staand bij mij op schoot gingen we (wel erg traag) naar beneden, wat een pret.

Geïnteresseerde pinguïns

Spannende loopbrug boven het berenverblijf

Vogelspin op mijn hand.

Na het dierenpark had ik afgesproken met een ander vriendinnetje die in de Bilt woont. Om daar te komen namen we de bus naar Amersfoort en toen de trein naar de Bilt. Het vriendinnetje kwam daar ook heen en we dronken koffie in een cafe. Van Ceres hebben we niks gemerkt, die lag onder tafel te slapen. Daarna liepen we met een omweg door het bos naar haar huis (4 km), onderweg ballend en rennend, en Ceres badderend in een modderpoel (helaas). Bij Ilse thuis dronken we een kopje thee en namen de bus terug naar huis. Een enerverende dag en Ceres verdween vroeg naar haar mand.

Donderdag was een wat saaiere dag, we sliepen uit tot 10 uur (jaja, ook Ceres!) en trokken toen Amelisweerd in (op bergschoenen, want het was erg nat en ik wilde geen natte voeten). Veel los waar ze eindeloos ver voor me uit kon rennen. Gelukkig kwam ze ook vaak wel terug. Op het eind wist ik haar uit een aantal modderpoelen te praten maar ik lette even niet op en toen lag ze toch in de moddersloot. Even later dook ze met haar nek in iets wat als een dikke bruine plag bleef plakken. Ze schudde de plag eraf, maar stonk toen echt een uur in de wind. Onderweg naar huis verzon ik dat ik haar in de douche schoon kon maken. Thuis stapte ik binnen en liet haar linea reacta de douche in stappen. Ik sloot haar op en trok m’n eigen schoenen en jas uit, stroopte m’n broek en mouwen op, zocht de honden-handdoeken bij elkaar. Toen stapte ik de douche in. Ze had inmiddels geschud dus alles zat onder de modder. Ik deed de douche aan (koud) en ze deinsde weg. Ze had haar tuig nog aan dus ik had een handvat, maar ik liet haar eerst even wennen aan het geluid. Uiteindelijk snapte ze dat het water was en dat ze er niet onderuit kon komen en liet ze het toe dat ik haar waste en droogde zodat ze weer lekker rook. Verder hadden we een saaie thuis middag. ’s Avonds ging ik weer naar trainen en liet Ceres achter in mijn kamer.

Zwerven door Amelisweerd.

Vrijdag moest ik van 10 tot 12 op de VU zijn, en zou ook nog even een vriendinnetje zien. Dat betekende dat ik van 8.45 tot 14.15 weg was. Ik wandelde daarvoor al 40 min met haar en liet haar toen achter in mijn kamer. Toen ik thuiskwam was Ceres in de woonkamer met mn huisgenoten, die haar rond 11 uur bevrijd hadden. Ze vinden Ceres een heerlijke, goed opgevoede, zeer goed luisterende, hond. Chapeau Quirien! Na een late lunch voor ons beiden pakte ik de spullen in en ging met de bus naar het station, met de trein naar Apeldoorn en toen lopend via het Oranjepark naar huis. In de trein zat en lag ze een hele tijd op schoot, gevolg van een lompe medereiziger. Gelukkig waren we na een week goed op elkaar ingespeeld en kon zij rondkijken en slapen terwijl ik een boek las (lang leve het eenhandig gebruik van de e-reader). Thuis plofte ze in de mand en kwam daar niet meer uit. Volgens Quirien en Paulus kwam ze er de hele zaterdag ook niet uit, zo moe was ze van haar week.

Ontspannen bij een huisgenoot op schoot

Naast me in de bus (ze kon ook liggen maar dat fotografeerde ik niet)

Ik vond het heerlijk om Ceres zo een weekje om me heen te hebben.

Enthousiast over de pauwen