Een van de Schipperkes eigenaren vertelde me dat ze het mooi vond dat ik ook mijn frustraties in de weblog vermeld. Daarna bedacht ik me dat de frustraties aardig afnemen totdat ik Paulus' kantoor instapte en dit aantrof:

Mijn fout, ik had haar daar niet zo lang alleen mogen laten. Gelukkig was de hoes van het schuimplastic zo ruim dat ik simpelweg de hele hoes onder de naaimachine kon doorhalen waarmee het repareren nog redelijk snel ging. OK, dus als ik haar een poosje wil opbergen moet het in de bench. Helaas, daar ook kassa. Afgelopen vrijdag ging ze na het ontbijt in de bench zodat ik snel boodschappen kon doen. Weer thuis nam ik de telefoon aan in de keuken, dit nam een half uur, daarna haalde ik Ceres uit de bench: enorme chaos. Een blok hout dat het kussen achterin houdt behoorlijk aangevreten: allemaal snippers hout. EN weer de hoes met vloerbedekking, die als warme wand in de bench staat, gemold. Nadat ik weer gekalmeerd was bedacht ik me dat deze schade altijd nog beter was dan schade aan het kussen, met waterdichte molton, waarop ze ligt. Dus kreeg ze het houtblok terug, maar de achterwand heb ik nog niet gerepareerd. Overigens ligt er altijd een kauwstaafje in de bench. Terwijl ik dit typ is ze hier enorm onrustig (wat zou de bench dan handig zijn), ik denk dat ze naar de keuken wil waar Paulus lamsvlees aan het bereiden is. Zolang het stond te ontdooien was ze ook al zeer geïnteresseerd in de geuren die van het aanrecht kwamen.

Hieronder twee foto's van het bankje dat ik kocht zodat ze van de koude vloer kan rusten. Na het inkorten van de poten kan ze er nu makkelijk op en af stappen. Maar het is niet een rustplaats waar ze gaat liggen als ze total-loss is, bij dit bankje moet ze een zekere alertheid houden anders valt ze eraf.

Ik vond haar minder speels, ze gebruikte de speeltjes uit de doos niet meer. Maar sinds de doos met speelgoed in de keuken staat is ze weer uiterst actief.

Twee van de drie dagelijkse maaltijden gebruik ik voor oefeningen. 's Morgens meestal buiten. Dat zorgt voor milde afleidingen wat de simpele oefeningen net moeilijk genoeg maakt. Laatst wilde ik oefeningen op een matje op de gladde vloer in de keuken doen. Geen idee wat er achter zat maar het kostte me een hele avondmaaltijd om haar op de mat te krijgen.

Op andere momenten verbaast ze me positief. Haar nagels moeten regelmatig geknipt worden. Dat was een keer misgegaan, te kort dus, met een gil en een bloedende nagel. 14 dagen later deed ze niet lastiger dan normaal.

Dit was een reuze leuk tijdverdrijf: ijs uit de vijver vissen en stuk bijten.

Vorige week ontdekte ik een zwelling aan de rechter mondhoek. Naar de dierenarts voor advies. Misschien een splinter? Enfin, ze gedroeg zich daar redelijk en er werd een bepaald soort infectie verondersteld. Antibioticum en een cortisonenzalf.

Een keer per dag een pil. Eerst probeerde ik of ze de pil zo at. Nee.

Daarna sneed ik de pil in vieren en plakte de stukje op blokjes roomboter. Daar was Ceres zeer over te spreken. Na een paar dagen probeerde ik een halve pil per blokje. Dat lukt vooral omdat ik het volgende blokje al in mijn vingers had en ze daar begerig naar keek. Dus de volgende keer een hele pil, Hiiiii haaa ook dat lukte. Mooie truc. Vandaag legde ze pil en boter op de grond (om te splitsen?) waarna ik het probeerde weg te grissen (als concurrente). Daar ging ze niet op wachten, ze slokte het zaakje zo naar binnen. Alweer gelukt om hondig om te gaan met m'n hond!

vooral foto's

Martha maakte foto's tijdens een wandeling op Bussloo in de kerstvakantie.

En deze foto's zijn nog gemaakt in het oude huis, ze heeft moeite met het bijna niet te horen geluid dat de thermoskan maakt.

Wat dat betreft kan ze enorm argwanend zijn. Zo ging ze recentelijk geweldig te keer tegen een kerstkleedje dat op een stoel hing.

TD groei in kilogrammen

Helaas levert het geen compleet beeld, maar meer gegevens heb niet kunnen vinden.

2,5 maand	3,2 kilo
3 maand	3,9 kilo
5 maand	6,1 kilo
6 maand	7 kilo
8 maand	7.3 kilo
8,5 maand	7,6 kilo
11 maand	7,95 kilo

11

Half elf 's avonds: O ja, nog even noteren. Vandaag 11-1-'11 is Ceres 11 maanden!

gele halsband

We gingen naar een gezamenlijke wandeling van de vereniging Vrienden van het Schipperke bij de Pyramide van Austerlitz.

Een paar maanden geleden wandelde ik met Ceres, haar moeder Aroufke en haar grootmoeder Hymke. Ik had de grootste moeite mijn eigen hond steeds te herkennen. Dus een wandeling met 30 Schipperke deed me het ergste vermoeden. Nooit te beroerd om een oplossing te verzinnen naaide ik een gele band die om de halsband zit. En het werkte! Fantastisch om met een oogopslag te zien waar Ceres is. Behalve dat ene moment dat ze "onder" me liep en omhoog keek waarbij de halsband verstopt zat in haar kraag. "Ben jij mijn hond?" Even bukken, ja mijn hond! Verder bleek het niet zo moeilijk te zijn, Ceres was een van de vier grotere Schipperkes. Een echte stoere hond. Ik ben heel blij met haar formaat. Ze houdt ons aardig goed in de gaten. En ja, elke keer dat ze langs komt 1/10 deel Frolic ring als aanmoediging om dit te blijven doen.

Het was erg prettig om een keer met veel honden van dezelfde grootte te wandelen.

Mijn vriendin Aggie zou gezegd hebben: "een halsband mooi van lelijkheid."

Bij thuiskomst keek ze naar de vijver, door haar gewicht op het ijs stroomde er overal water omhoog op het ijs.

Verder ben ik blij dat de spekgladde sneeuw eindelijk weg is. We kunnen nu weer fietsen. Van de week ging ze mee achterop de fiets naar de stad, na een poosje liet ik haar naast de fiets lopen. In de stad liepen we samen met de fiets aan de hand. En op de terugweg glibberden we over het totaal verijsde honden losloop pad langs de Grift.

Voor de binnen trainingen zocht ik inspiratie bij Sue Ailsby en las wat zij met Stitch deed toen Stitch 10 maanden oud was. Gelukkig schrijft Sue dat ze ook regelmatig geen tijd heeft voor fatsoenlijke trainingen en dat ze sommige oefeningen, na een maand stilstaan, weer oppakt. Ik oefen vooral "rond" diverse objecten lopen, achteruit en de simpele dingen (zit, af, sta) op afstand. Het lopen over een plank gaat inmiddels heel goed. En zo "rommel" ik door. Laatst, niet nadenkend, noemde ik haar "Soesie" dus kennelijk begint Ceres zo vertrouwd te worden dat ze op mijn vorige hondje gaat lijken. Paulus bekende dat hij haar ook al een keer Soes noemde.

Hieronder een filmpje van de wandeling, dat geeft een beter beeld dan foto's.